Cees Schrama warm mens met groot jazzhart
IN MEMORIAM
door: Mathijs van den Berg
Cees Schrama op 82-jarige leeftijd overleden.
Foto © Joke Schot.
Woensdag overleed in zijn woonplaats Baarn op 82-jarige leeftijd Cees Schrama. Zijn betekenis voor de jazzmuziek is nauwelijks in woorden te vatten. Schrama was vanaf de jaren vijftig muzikaal actief. Zo trad hij tot in het begin van de jaren zestig op als pianist met het Ted Easton Combo op diverse Amerikaanse legerbases door heel Europa, een heel vrije periode waar hij graag en veel over vertelde. Schrama was sowieso een vat vol anekdotes, die hij tot in de kleinste details kon opdissen. Hij wist van elke plaat en concert de bezettingen.
Pop
In de jaren zestig speelt hij samen met wat toen nog The Golden Earrings heette. Een groot avontuur was ook zijn tijd bij platenproductiefirma Red Bullet, zijn popperiode, zoals hij die noemde. Hij werkte hier als producer en als muzikant. Hij verzon de beroemde riff van de wereldhit ‘Venus’ van Shocking Blue. In navolging van Booker T & the MG’s had hij de swingende soulfunkgroep ‘Casey and the Pressure Group’, die met het nummer ‘Soultango’ een Top 40-hit scoorde. De muziek is nog steeds geliefd onder Rare Groove-liefhebbers. Schrama zou tot begin jaren negentig blijven produceren en hij bleef ook lang als sessiemuzikant actief.
Vanaf begin jaren zeventig was hij betrokken bij het North Sea Jazz Festival, nam later zitting in het bestuur en was jarenlang lid van de programmacommissie. Mede dankzij hem kreeg het festival zijn allure. Zijn bestuurlijke kwaliteiten kwamen verder tot hun recht bij BUMA/STEMRA, waaraan hij 24 jaar verbonden was.
Cees Schrama ontving in 2011 een Edison voor de cd-serie The Sesjun Radio Shows. Foto © Ron Beenen.
Schrama werkte als A&R manager bij Polydor en beijverde zich daarna als product manager bij Polygram speciaal voor de jazz, wat hij in de jaren negentig ook nog voor Universal zou doen.
Sesjun
Velen zullen hem kennen als presentator van het Tros-radioprogramma ‘Sesjun’ dat hij vanaf 1973 maar liefst 32 jaar presenteerde. Met ‘The Sesjun Radio Shows’ heeft hij samen met Dick de Winter diverse monumentale opnamen voor de vergetelheid behoed van namen als Art Blakey en Bill Evans. Hij ontving hiervoor in 2011 een Edison.
Niemand heeft de jazzgeschiedenis van zo dichtbij meegemaakt als Cees Schrama en bijna niemand heeft zich zo voor jazz ingezet. Zelf bleef hij daar altijd zeer bescheiden over, aimabel als hij was. Hij heeft gewoon altijd gedaan wat hij het liefste deed.
Zijn slechte gezondheid op het eind vond hij jammer, maar hij kon er in berusten. Ik heb een mooi leven gehad, zei hij dikwijls. En hij heeft zoveel moois en zoveel dierbare herinneringen nagelaten. Een aantal daarvan heeft hij opgetekend in het prachtige boekje ‘It don’t mean a thing’ uit 2007.
Vrienden
Schrama bleef tot op het laatst betrokken bij de jazzwereld. Vooral door te blijven schrijven. Zijn jazzvrienden vergaten hem niet, kwamen op bezoek, en haalden hem regelmatig op voor concerten. Hij is meerdere malen voor zijn verdiensten voor de jazz gehuldigd, waaronder met de Paul Acket Award Special Appreciation in 2009. Altijd met zijn vrouw Enny aan zijn zij. Hij vond al die eerbetuigingen heel mooi. Iemand als Herbie Hancock belde hem regelmatig. Hij kende iedereen, Quincy Jones, Toots Thielemans. Tegelijk was hij altijd heel geïnteresseerd in de nieuwste generatie muzikanten. Tot 2016 trad hij nog op met de Gooische Compagnie, waarmee hij uiteindelijk 38 jaar speelde.
We verliezen met Cees Schrama een warm mens met een groot jazzhart.
Interview
Mathijs van den Berg interviewde Cees Schrama in 2018
voorafgaand aan het North Sea Jazz Festival.
