CONCERTRECENSIE. The Junction, Theater Kikker Utrecht, 12 mei 2019
beeld: Dirk Neven
door: Cyriel Pluimakers
The Junction is een vocaal ensemble dat in 2013 werd opgericht om een nieuwe impuls te geven aan a capella muziek: een term voor zingen zonder instrumentale begeleiding. Deze manier van uitvoeren heeft haar wortels in de christelijke kerkmuziek. De eerste a capella stijl in de lichte muziek - zonder religieus karakter - was Barbershop: gemakkelijk in het gehoor liggende vocale muziek uitgevoerd door mannelijke zangers uit de Afro-Amerikaanse gemeenschap, zoals de Mills Brothers. Barbershops waren belangrijke ontmoetingsplaatsen waar de mannelijke klanten, wachtend op een knip- en scheerbeurt, de tijd doodden door samen te zingen.
Vocaal ensemble The Junction zong repertoire van Sting in het Utrechtse Theater Kikker.
Close Harmony
Complexere vormen van samenzang werden onder invloed van de jazz geïntroduceerd: close harmony, waarbij de verschillende stemmen en tonen elkaar dicht volgen. Door deze manier van samen zingen ontstaat binnen de akkoorden veel wrijving, hetgeen een spannende klankkleur oplevert.
Het Nederlandse The Junction sluit op deze muzikale traditie aan. Het kwintet laat zich niet alleen inspireren door vocale groepen als The Real Group, The Manhattan Transfer, Take Six, Pentatonix en The New York Voices maar ook door popzangers en instrumentale muziek. De ironie wil dat dit ensemble bekender is in het buitenland dan hier. Hun cd ‘Right Down The Road’ kreeg ook een release in het Verre Oosten. Het nieuwe programma is gewijd aan de muziek van Sting en heeft als titel ‘Every Breath We Take’. In het voorprogramma treedt het jonge vocale close harmony ensemble The Jump op met bewerkingen van Sting zijn muziek. 
Foto midden: Jasper van Oerle, Joyce-Lou van Ras, Henk Kraaijeveld, Margriet van Duijvenbode, Isa Mirallas.
Choreografie
Het optreden van The Junction beleeft meteen een hoogtepunt met een diep emotionele uitvoering van ‘Roxanne’, waarin mezzo Margriet van Duijvenbode de hoofdrol heeft. Het arrangement is van hun sopraan Isa Mirallas. De zangers hebben ook goed nagedacht over de choreografie en nemen bij elk nummer nieuwe posities in. Tijdens het concert bewegen ze als dansers en de aankondigingen van de songs zijn buitengewoon professioneel. Krachtig is de interpretatie van ‘The Last Ship’ waarin je een uitbeelding hoort van de scheepswerf waarbij Sting opgroeide. De muziek van de Renaissance componist John Dowland - waarvan Sting een groot bewonderaar is – krijgt een feature in het weemoedige ‘Come Again’. De fraaie tenor van Henk Kraaijeveld komt uitgebreid voor het voetlicht in ‘Practical Arrangement’. Alt Joyce-Lou van Ras weet een nieuwe impuls te geven aan de klassieker ‘Every Breath You Take’.
Meeslepend
In de tweede set weet The Junction de zaal meteen te raken met het meeslepende ‘Fields Of Gold’. Een stevige start die meteen overgaat in een gloedvol arrangement van ‘Shape Of My Heart’, gemaakt door Miho Hazama. Daarna volgt het prachtige ‘Fragile’ en het politiek geladen ‘Russians’, een tekst die ineens weer actueel is. Voor de uitvoering van ‘An Englishman in NY’ wordt het podium uitgebreid met het jonge The Jump. Maar liefst veertien zangers laten de zaal van Theater Kikker letterlijk vibreren. Het middagconcert wordt afgesloten met het van Kraaijeveld afkomstige ‘Must Be Something Wrong’ en de toegift ‘Every Little Thing She Does Is Magic’ van Sting.
The Junction is er met de voorstelling ‘Every Breath We Take’ in geslaagd een krachtige nieuwe vorm te geven aan het repertoire van een van de grootste songwriters van de afgelopen decennia.
The Junction nog te zien: 16/5 Theater Klinker, Winschoten; 8/6 Amstelkerk, Amsterdam (participatieconcert).