Een handvol Criss Cross Jazz
CD-RECENSIES
door: Cyriel Pluimakers
Will Vinson - It's Alright With Three.
Als er een jazzlabel internationaal hoog aangeschreven staat, dan is het wel het Nederlandse Criss Cross. Drie jaar geleden sprak producent en eigenaar Gerry Teekens de volgende woorden uit: “Elk jaar stuur ik mijn cd’s op naar de programmeurs van North Sea Jazz maar sinds 2000 toen ik uit handen van de organisatie de Bird Award ontving, boeken ze mijn artiesten niet meer. Kon ik in dat jaar in een speciale zaal nog een heel dagprogramma met Criss Cross Jazz vullen, nu krijgt bijna niemand meer een podium.”
Wie de previews over het komende North Sea Jazz volgt, zal geconstateerd hebben dat de randgebieden van de jazz ook dit jaar breed vertegenwoordigd zijn, maar dat voor de hoofdstroom steeds minder ruimte is. Veel kostbare podiumruimte wordt opgeofferd aan pop, soft soul, nietszeggende minimal music en andere eendagsvliegen. Muziek van voorbijgaande aard, die voor de toekomst van de jazz geen enkel belang heeft.
Bouwstenen
Ondertussen stoomt Teekens door met zijn inhoudelijke relevante verhaal en voegt hij weer de nodige bouwstenen toe aan de ontwikkeling van de jazz. Afgelopen jaar zagen een vijftal uitgaves het licht van Will Vinson, Tim Warfield, Misha Tsiganov, Lage Lund en Matt Brewer.
Saxofonist Vinson presenteert op ‘It’s Alright With Three’ gitaarvirtuoos Gilad Hekselman, een bijzondere musicus die gelijktijdig de baslijnen voor zijn rekening neemt. Sinds deze release is de gitarist een wereldwijd veelgevraagde artiest. Van net zo groot belang op deze uitgave is het energieke spel van drummer Antonio Sanchez. Vinson kan drijven op deze uitzonderlijke ritmesectie en zorgt voor gloedvol spel op alt- en sopraansaxofoon. Bijzonder is dat er op deze uitgave ook veel aandacht is voor jazz standards.
Tim Warfield - Jazzland.
Blue Note
Op de klassieke Blue Note jazz geschoeid, is het album ‘Jazzland’ van tenor- en sopraansaxofonist Tim Warfield. Een heerlijke plaat met groovend spel van Hammond-organist Pat Bianchi en vurig trompetwerk van Terell Stafford. Een cd die je meteen weer opnieuw opstart na hem beluisterd te hebben. Warfield is een blazer die met beide benen in de jazztraditie staat en een uitgesproken vertegenwoordiger is van het echte verhaal. 
Misha Tsiganov - Playing With The Wind.
Rusland
In de voormalige Sovjet-Unie bestond decennialang een sterke jazzscene. Pianist Misha Tsiganov heeft de jazz met de paplepel ingegeven gekregen en speelt deze muziek alsof zijn wieg in de Verenigde Staten stond. Op ‘Playing With The Wind’ treedt hij aan met de top van de huidige New Yorkse scene: trompettist Alex Sipiagin, tenorsaxofonist Seamus Blake, contrabassist Matt Brewer en drummer Dan Weiss. Muziek waar de vonken vanaf spatten en die een eerbetoon vormt aan de hardbop. Klassiekers van Wayne Shorter en smaakvolle eigen composities leiden tot een uitermate krachtige productie. 
Lage Lund - Terrible Animals.
Fusion
Wie mocht denken dat producent Teekens alleen oog en oor heeft voor de akoestische jazz die moet snel kennisnemen van ‘Terrible Animals’, een onvervalste fusion-productie van gitarist Lage Lund. Hij laat zich begeleiden door een ijzersterke ritmesectie met pianist Sullivan Fortner, Larry Grenadier en drummer Thyshawn Sorey. Voor liefhebbers van dit specifieke genre is het album een must. Er wordt stevig gemusiceerd en leider Lund zorgt voor maar liefst tien eigen composities. De cd heeft een lengte van 68 minuten, een tijdsduur die tegenwoordig een uitzondering vormt. 
Matt Brewer - Ganymede.
Meesterlijk
Een hoogtepunt vormt de laatste Criss Cross release ‘Ganymede’ van contrabassist Matt Brewer. Een productie waarop hij in triovorm speelt met tenorsaxofonist Mark Shim en drummer Damion Reid. Muziek die onmiddellijk referenties oproept aan de legendarische Blue Note triosessies van Sonny Rollins in de New Yorkse Village Vanguard. Shim is een bijzondere blazer, met een geluid dat iets weg heeft van de grote Joe Henderson: een klank vol emotie en spiritualiteit. In zijn improvisaties gaat hij de meest onverwachte kanten op, dit alles onder begeleiding van de stuwende contrabas van Brewer en het krachtige slagwerk van Reid. Een hoogtepunt vormt de uitvoering van Shim’s meesterlijke compositie ‘Don’t Wake The Violent Baby’: een stuk waarin de musici hun best doen om de luisteraar telkens op het verkeerde been te zetten.
Vergissing
Het lijkt erop dat de Nederlandse jazzprogrammeurs de kwalitatief hoge output van Criss Cross stelselmatig over het hoofd zien. Gaat hier ook het bekende speekwoord op dat een profeet in eigen land onbemind is? Het feit dat producent Teekens in 2000 de internationale Bird Award ontving, zou toch deze en gene aan het denken moeten zetten. Op zijn minst de programmeurs van het North Sea Jazz Festival, die nu nog in de gelegenheid zijn om deze ‘vergissing’ goed te maken.
Will Vinson - It's Alright With Three
Tim Warfield - Jazzland
Misha Tsiganov - Playing With The Wind
Lage Lund - Terrible Animals
Matt Brewer - Gaymede
(inloggen bij Spotify noodzakelijk)
