CD-RECENSIE 

David Torn - Sun of Goldfinger
bezetting: David Torn gitaar; elektronica; Tim Berne altsaxofoon; Ches Smith drums, elektronica, tanbou
opgenomen: september 2015, augustus 2018
uitgebracht: februari 2019
label: ECM Records
aantal stukken: 3
tijdsduur: 1.08’33
website: davidtorn.net - challengerecords.com
door: Ron Holman



‘Sun of Goldfinger’ van de Amerikaanse gitarist David Torn (1953) komt uit op ECM, het Duitse label dat bekend staat om dromerige kosmische albums die vooral rust en ruimte uitstralen. Laat één ding duidelijk zijn, dat is hier niet het geval. Ook al word je bij het eerste van de drie lange stukken die het album rijk is, nog op het verkeerde been gezet.

‘Eye Meddle’ begint kabbelend en rustig en Torn tovert uit zijn gitaar, die is aangesloten op allerlei effectpedalen en elektronica, mooie sfeervolle soundscapes. Maar die gaan snel gepaard met onrustige tribal-achtige percussie en niet veel later met losstaande melodielijnen van Tim Berne op altsaxofoon. Uiteindelijk ontstaat er een kakofonie van geluid dat toch een eenheid wordt door het opzwepende ritme van drummer Ches Smith. Sommigen zullen de geluidsexplosie als een aanslag op de oren ervaren. 

Torn bracht op hetzelfde label verschillende albums uit, die minder log en expressief van toon zijn. In 2008 componeerde de gitarist de soundtrack voor de film ‘Lars and the Real Girl', een album dat stukken toegankelijker is dan zijn ‘normale’ werk. Ook is hij actief in het Zwitserse ensemble Sonar, dat vorig jaar nog lovende kritieken ontving voor het album ‘Vortex’. En begin jaren negentig maakte Torn een spraakmakend album met voormalig Japan bassist Mick Karn (1958 - 2011) en drummer Terry Bozzio (Frank Zappa). Dus echt stilgezeten heeft hij niet.

Op ‘Spartan, Before It Hit’, het tweede stuk op dit album, werkt Torn samen met het Scorchio Quartet en de gitaristen Mike Beggetta en Ryan Ferreira en Craig Taborn op elektrische piano. De compositie heeft door het strijkkwartet aanvankelijk nog een klassiek aandoend verstild karakter maar krijgt gaandeweg, door het toevoegen van de hortende en stotende altsaxgeluiden van Berne en de tribal percussie, wederom een zenuwslopende cadans. Die gaat uiteindelijk over in rustiger momenten gevuld met spacey soundscapes. Het slotstuk ‘Soften The Blow’ heeft een voortdurende op en neergaande pieptoon die nog het beste is te vergelijken met tinnitus. Dat houdt na een paar minuten op, maar het oorsuizen gaat niet meteen weg. Zou dat de bedoeling van Torn zijn geweest?‘

'Son of Goldfinger’ is geen gemakkelijk album, maar zeker interessant  voor liefhebbers van experimentele soundscapes. Voor wie Torn nog een onbekende is en wil kennismaken, begint beter met het toegankelijke ‘Vortex’ van Sonar.

Beluister dit album via Spotify (inloggen indien nodig)

Teaser