Phaedra – Too Much In Store
CD-RECENSIE
Phaedra – Too Much In Store
bezetting: Phaedra Kwant; (fretloze) basgitaar, contrabas, zang, Stormvogel; piano, Fender Rhodes, synthesizer, Arno van Nieuwenhuize; drums, Susanne Alt; altsaxofoon, Jelske Hoogervorst; sopraan– en tenorsaxofoon, Robert Scherpenisse; bugel, trompet
Opgenomen: 2008
release: 2009
label: Maxanter Records
tracks: 10
tijd: 48.31
websites: www.phaedrakwant.nl - www.maxanter.nl
myspace: www.myspace.com/phaedrasongs
door: Mischa Beckers
Phaedra Kwant studeerde basgitaar aan het Conservatorium van Amsterdam en werd in 2004 de eerste vrouwelijke Master of Music Basgitaar van Nederland. Tegenwoordig is zij is een veel gevraagd freelance musicus in de pop-, jazz- en theaterwereld en speelde onder andere twee seizoenen in de theatershows van cabaretière Claudia de Breij. Vanaf 2005 richtte ze zich veel op haar eigen band. Too Much In Store is Phaedra’s debuutalbum.
Met de albumtitel Too Much In Store bedoelt de muzikante naar eigen zeggen dat er tegenwoordig te veel dingen zijn waar we uit kunnen kiezen. De titel roept wellicht ook inhoudelijke vragen over het album op. Bijvoorbeeld, te veel stijlen in de winkel van Phaedra? Dat niet. De nummers zijn een samensmelting van cool(ere) en softe vocale jazz met hier en daar een latin en groovy tintje. Kwant arrangeerde ze, samen met Stormvogel en Nieuwenhuize, tot een set die qua sfeer prima samenhangt. Ook is er een goede balans tussen instrumentale nummers en vocale songs.
Te veel in de winkel om te kunnen etaleren dan? Kwant schreef niet alleen het merendeel van de nummers, ze speelt er verschillende typen basgitaar op en ze zingt. Ondanks een prettig in het gehoor liggende stem klinkt ze bijvoorbeeld in het openingsnummer Crystal Silence wat onvast. Heel sterk is het baswerk. Zeker in nummers als het Zuid-Amerikaans getinte Captain Pony, met knetterende blazers, vloeien de baslijnen heel natuurlijk en soepel. In dat nummer is de bassolo, grappig genoeg overduidelijk ondersteund door de akkoorden van Miles Davis' So What, spannend en overtuigend. Veelal groovy baswerk dus maar gedragen en gevoelig is ook geen probleem zoals in de fretloze baslijnen in het titelnummer. Too much is dan misschien de solo in Crystal Silence die minder toevoegt.