Mark Haanstra & Oene van Geel – Shapes Of Time
CD-RECENSIE
Mark Haanstra & Oene van Geel – Shapes Of Time
bezetting: Mark Haanstra elektrische bas, contrabas; Oene van Geel viool, stem; Raphael Vanoli gitaar, effecten
opgenomen: 27/28 december 2017, Wisseloord Studio Hilversum
uitgebracht: 19 maart 2018
label: Zennez Records
aantal stukken: 9
tijdsduur: 49’02
website: www.markoene.nl - www.udoprinsen.com
door: Mathijs van den Berg
Met ‘Shapes Of Time’ presenteren bassist Mark Haanstra en violist Oene van Geel een bijzonder project dat niet alleen uit een cd maar ook uit een boek bestaat. Het boek bevat de surrealistische beelden die fotograaf Udo Prinsen na een poolexpeditie maakte en die voor Haanstra en Van Geel als inspiratie voor hun muziek dienden. Door langdurige opnamen met een pinholecamera wilde Prinsen gestolde tijd laten zien, shapes of time dus.
Haanstra en Van Geel verklanken deze beelden tot soundscapes. Muziek en beeld gaan in dit project dus in elkaar op en versterken elkaar. De muziek is volgens de musici ‘een zoektocht naar vertraging en focus in een wereld waarin versnippering en snelheid troef lijken’ en werkt inderdaad onthaastend.
Het openingsnummer ‘Skúli’ begint met een tokkelende gitaar waarna de viool verstild inzet. De luisteraar kan zijn fantasie de vrije loop laten. Op ‘Perpetuum Mobile’ wordt deze eindeloze beweging mooi muzikaal verbeeld. Het knappe van Haanstra en Van Geel is dat ze met instrumenten met zeer uiteenlopende registers zulke samenhangende muziek weten te maken.
Het geluid wordt op dit album aangevuld door gitarist Raphael Vanoli, die ook voor de elektronische effecten zorgt. Door zijn bijdragen klinkt de muziek nog ruimtelijker, zoals op het door hem geschreven ‘Desert Without Sand’. Een prachtig filmisch stuk. Op ‘Arctic Ortelius’ waan je je vervolgens tussen het schuivende en krakende ijs. De stem van Van Geel zorgt hier voor een nieuwe kleur. Op ‘Sees’, met trage donkere bastonen, zie je de uitgestrekte poolvlaktes voor je.
De klanken op ‘Shapes Of Time’ zijn mooi op elkaar afgestemd. De warme bas- en gitaarpartijen vullen elkaar naadloos aan. De elektronica is steeds dienstbaar aan de muziek. En daarbij wordt er goed gemusiceerd. Elke noot boeit. De mannen schreven de muziek zelf, behalve ‘Tonio’, dat een stuk van hun grote held Theo Loevendie is. Het afsluitende ‘Cyclo’ is een gezamenlijke compositie, waarop alle pracht van dit album nog een keer samenkomt.
Beluister dit album via Spotify (klik op Spotify-icoon)
albumteaser
