Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Dizzy Gillespie – Live At Singer Concert Hall 1973

CD-RECENSIE

Dizzy Gillespie – Live At Singer Concert Hall 1973
bezetting: Dizzy Gillespie en Jon Faddis trompet, Alexander Gafa gitaar, Mike Longo piano, Eart May bas, Mickey Roker drums
opgenomen: 25 augustus 1973, Laren Jazzfestival
uitgebracht: februari 2018
label: Fondamenta
aantal stukken: 11
tijdsduur: 79’31
website: www.challengerecords.com
door: Cyriel Pluimakers



Het Franse label Fondamenta bracht al schitterende opnames uit van Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Oscar Peterson, Thelonious Monk en Dave Brubeck. Jazz die afkomstig is uit de rijke archieven van de Nederlandse omroep. Nu is er een extra loot aan de stam toegevoegd met VARA-opnames van trompettist Dizzy Gillespie uit 1973, gemaakt tijdens het Laren Jazzfestival.

Gillespie (1917-1993) staat te boek als een van de belangrijkste uitvinders van de bebop, de stijl die de jazzwereld na de Tweede Wereldoorlog letterlijk in vuur en vlam zette. Misschien minder bekend is dat de trompettist – samen met percussionist Chano Pozo - ook bedenker is van de Cubop, de sprankelende mix van bebop en Cubaanse ritmes. Zijn leven lang is deze opwindende stijl een essentieel onderdeel geweest van zijn opnames en concerten. 

Het kwintet waarmee hij in 1973 in Laren acte de présence geeft is als het ware doordrenkt van latin gevoel.  Met name pianist Mike Longo en gitarist Alexander Gafa geven een fabelachtige en dansbare impuls aan de muziek. Zuid-Amerikaanse ritmes en dito composities vormen een hoofdbestanddeel van dit concert. Gecombineerd met de humoristische aankondigingen van de leider word je als luisteraar vanaf het eerste moment meegetrokken in een onweerstaanbare jazzsfeer, zoals die alleen door de grootheden van weleer kon worden neergezet.

Adembenemende improvisaties volgen op aansprekende composities als ‘Sunshine’, ‘Brother K.’, ‘Ole For The Gypsies’, en ‘The Truth’. De 20-jarige trompettist Jon Faddis, een protegé van de grootmeester, mag meespelen op klassiekers als ‘Manteca’ en ‘The Blues’. De ritmesectie met Longo aan de piano, Earl May op elektrische bas en Mickey Roker aan de drums brengt de muziek letterlijk tot een kookpunt. Het melodische en vindingrijke gitaarspel van Gafa geeft extra kleur aan de uitbundige latin groove.

Het klinkt als een cliché, maar het is een waar wonder dat het dak na afloop van het concert nog op het Singer Concertgebouw zit, want de muziek heeft het karakter van een opwindende aardverschuiving, die ook nog eens bijna 80 minuten duurt. 


Lees ook:


© Jazzenzo 2010