Take Six is niet alleen een verwijzing naar 'Take Five', maar ook naar de legendarische, vocale jazzgroep Take 6. Die straalt echter een niveau uit waarvan menigeen zich de vingers bij zal aflikken. Toch zijn verschillende eerdere protégés van MCN al ergens gekomen, denk aan Voicst, Pete Philly & Perquisite, Sabrina Starke en Giovanca. Op Take Six krijgen zes uiteenlopende artiesten de kans om ieder met twee nummers hun kunsten te tonen, onder begeleiding van een stel prima producers. Ook nu zit er beslist potentie bij.

Rubin Hein is een crooner met een aangename, volle stem, die wat weemoedig klinkt. Hij zingt geen standards, hij schrijft zelf zijn muziek. Ook Myriam Gaasbeek maakt haar eigen nummers, inclusief teksten. Zij zit meer in de hoek van de singer-songwriters, met prettige liefdesliedjes, die je in een milde stemming brengen. Soul is hier eveneens vertegenwoordigd, inclusief onvervalste, strakke falsetzang door Thomas Azier.

Lavalu klinkt mooi ingetogen en stemmig met een opvallend kleurige cello. De band doet denken aan de triphop van Portishead. Hun tweede stuk is veel uitbundiger, met rock- en jazzelementen en zelfs klassiek aandoende pianoloopjes. De groep EinsteinBarbie komt nog het dichtst bij wat een leek makkelijk als jazz zou herkennen, met gevoileerde dameszang. Hun tweede bijdrage is echter meer een soort theatrale pop. Het geluid dat Electric Barbarian creëert is opzwepend, met een lekker fladderend, gestopte trompet en gesproken woord in het Portugees en Engels. Zij bieden een energiek mengsel van electro, rock en improjazz. Een uitstekende uitsmijter.

• Myriam Gaasbeek en Ruben Hein, zaterdag 11 juli, North Sea Jazz, Harlem Stage.