CD-RECENSIE 

Buscemi & The Michel Bisceglia Ensemble – Vertov, l’uomo con la macchina da presa
bezetting: Buscemi beats, sampling en toetsen; Michel Bisceglia piano en arrangementen; Kirsten Andersen cello; Rony Verbiest bandoneon, baritonsaxofoon, harmonica; Jo Mahieu elektrische gitaren; Werner Lauscher contrabas
opgenomen:  januari 2009 in Studio Crescendo en Casa Marquez, België
release: 2009
label: Prova Records
tracks: 19
tijd: 70.24
website: www.buscemi.be -  www.michelbisceglia.com - www.lcmusic.com - www.provarecords.com 
door: Rinus van der Heijden

Buscemi, pseudoniem van Dirk Swartenbroekx, is een Belgische dj en producer die ruim tien jaar geleden bekend werd bij jongeren, onder meer van optredens tijdens festivals als dat van Torhout-Werchter. Vanaf het begin van zijn carrière maakte Buscemi zijn voorkeur voor Braziliaanse muziek duidelijk, die hij mengde met drum’n bass en daarmee een lekker in het gehoor soort loungemuziek produceerde.

Vorig jaar bracht Buscemi op Blue Note zijn eerste, op jazz georiënteerde album ‘Jazz Works’ uit, waarvoor hij samenwerking zocht met de Italiaanse, in België geboren en werkende pianist Michel Bisceglia. Nu komt hun nieuwste ‘Vertov, l’uomo con la macchina da presa’ uit, een indrukwekkend album waarvoor Buscemi en Bisceglia hun muzikale grenzen fors oprekten. Maar eerst iets over de ontstaansgeschiedenis van deze opmerkelijke cd.

Buscemi maakte in opdracht van de Beursschouwburg in Brussel een soundtrack voor de stomme film ‘The Man With The Camera’ van de Russische regisseur Dziga Vertov. De muziek werd live gespeeld tijdens de vertoningen van de film en dat leidde tot zulke successen, dat een plaatopname niet kon uitblijven. Gelukkig maar, want er gebeurt zoveel tijdens de zeventig minuten durende muzieksuite, dat het de luisteraar duizelt en hij pas na herhaalde malen kan bevatten hoe ingenieus Buscemi en Bisceglia te werk zijn gegaan.

Waar jazz het meestal van uitbundigheid moet hebben, is hier sprake van een allesoverheersende ingetogenheid. Buscemi beperkt zich tot sobere, tot op het bot uitgeklede beats. Zijn klankwereld is naar binnen gekeerd, maar zijn fantasie grenzeloos. Je hoort alsof het de gewoonste zaak ter wereld is, stijl na stijl voorbij sluipen: natuurlijk Braziliaanse klanken, maar ook latin, Afrikaans, Arabisch, samples en beats, jazz, lounge en zelfs klassiek.

De inzet van een cello zorgt voor schitterende, afrondende accenten voor al die stijlen. Ook voor zelfstandige passages, waarin bezonkenheid en rust voor het juiste evenwicht zorgen. Het is onontkoombaar dat een mondharmonica bij op België georiënteerde musici aan Toots Thielemans doet denken, maar de bandoneon en baritonsaxofoon van Rony Verbiest dansen de hele wereld over. ‘Vertov, l’uomo con la macchina da presa’ laat op verbluffende wijze horen hoe moderne invloeden jazz - muziek die door sommigen als moeilijk wordt omschreven – in smakelijke porties kan serveren.