Gijs Hendriks: 26 februari 1938 – 21 mei 2017
Foto © Nadine Maas.


Wijk C
Hendriks werd geboren in de Utrechtse Wijk C en studeerde aan het Utrechts Conservatorium. Zijn eerste professionele werk als jazzmuzikant had hij in 1955 in een club voor Amerikaanse soldaten in Frankfurt am Main. Hij leefde en werkte in Duitsland, Frankrijk en Marokko en keerde in het begin van de jaren zestig terug naar Nederland. In 1967 richtte Hendriks samen met bassist Bert Ruiter en gitarist Herman Meyer de groep Fullhouse op. Deze band speelde voornamelijk rhythm & blues en stevige soul. Hij was lid van de Boy Edgar Big Band en speelde samen met onder meer Art Taylor, Johnny Griffin, Nina Simone en Betty Carter. Zijn platendebuut maakte hij in 1972 met ‘Rockin’ (Polydor). In hetzelfde jaar won hij de Wessel Ilcken Prijs, de belangrijkste Nederlandse jazzonderscheiding. In 1978 kreeg Hendriks de Cultuurprijs van de stad Utrecht en in 1983 de VARA Jazz Award. 

Contrabassist Bert van Erk en drummer Michael Baird waren jarenlang zijn vaste begeleiders. Vele internationale grootheden figureerden in zijn bands, zoals gitarist Joe Diorio, trombonist Slide Hampton, trompettist Kenny Wheeler, saxofonist Michael Moore en de pianisten Michel Herr, Siegfried Kessler en Stan Tracey. Met de laatste maakte hij legendarische albums als ‘Live Recordings’ (Waterland), ‘Summer Session’ (VARA Jazz), ‘Kom Hup Loos’ (HE Records) en ‘Sámer’ (VARA Jazz). Een hoogtepunt in zijn carrière vormde de samenwerking met de Amerikaanse drummer Beaver Harris (1936-1991), die een enorme impuls gaf aan zijn muziek. Schitterende – internationaal gedistribueerde - producties als ‘Sound Compound’ (1986) en ‘Print Collection’ (1988) waren het resultaat. 











Gijs Hendriks eind jaren '50 in de voorloper van Persepolis: een
schuur aan de Utrechtse Grasstraat. Foto © Jaap van de Klomp.


Hendriks maakte zo’n 25 albums, stond vele malen op het North Sea Jazz Festival en vierde in 2005, toen hij 50 jaar jazzmuzikant was, groots zijn jubileum in Muziekcentrum Vredenburg. Hij werd gedecoreerd met de Zilveren Stadspenning. Met trompettist Tom Harrell en contrabassist Anthony Cox maakte hij de schitterende cd ‘Stompin’ On’ (A-Records). Als docent en workshopleider was hij onvermoeibaar: graag droeg hij zijn kennis over aan een jongere generatie. Dag en nacht klonk Hendriks’ unieke saxofoongeluid vanuit zijn huisje in Wijk C. 

Genadeloos
In 2012 maakte de bekende regisseur Ellen Blom, jarenlang zijn buurvrouw, de indringende documentaire ‘Genadeloos’ waarin Hendriks met zijn vrouw Sonja terugkijkt op hun veelbewogen leven. Compromisloos blijft hij op zoek naar de best mogelijke manier om zijn muziek te laten klinken, niet voor één avond maar voor altijd. De geïmproviseerde muziek, waarin de pijn en het gevoel van onmacht om zich te kunnen schikken hoorbaar is, bepaalt zijn leven. Blom laat zien hoe zijn artistieke genialiteit ontstaat. Genialiteit die door hemzelf telkens wordt onderworpen aan een genadeloos oordeel: “Ik geloof alleen maar in creativiteit ter plaatse.” In hart en nieren is hij een improvisator.

Met Gijs Hendriks verliezen we een van de grote persoonlijkheden in de Nederlandse jazz. Een musicus, die door zijn collega’s op waarde geschat werd maar in de omgang niet altijd even gemakkelijk was. Met zijn luid klinkende saxofoon kon hij zorgen voor onvergetelijk muzikaal vuurwerk. “Ik ben een emotionele muzikant die ter plaatse op zoek is naar mooie noten”, zei hij ooit in een interview met De Volkskrant.

Gijs Hendriks - Chamber Jazz
met: Gijs Hendriks, Ed Verhoeff, Arnoud Gerritse, Anton Drukker
TV  Rijnmond met Han Reiziger 2004

©Jazzenzo