Eric van de Kerkhof - Perfect Lives
CD-RECENSIE
Eric van de Kerkhof - Perfect Lives
bezetting: Eric van de Kerkhof; gitaar, Jeroen Vierdag; bas, Marleen van Emmerik; zang, Gijs Anders van Straalen; percussie, Tjaco Oostdijk; drums, vibrafoon, Robert Rook, piano. Gasten: Barend Tromp; bas, Teng van de Kerkhof; accordeon
release: 2008
label: Van de Kerkhof Music Productions
tracks: 8
tijd: 45.00
websites: www.ericvandekerkhof.nl
door: Mischa Beckers
Gitarist Eric van de Kerkhof maakte furore in de rockscene en is vooral bekend van de internationaal succesvolle hardrockgroep Mennen die het podium deelde met bands als Whitesnake en the Scorpions. De afgelopen vier jaar legde hij zich toe op jazzmuziek. Al in 2006 schreef hij een aantal stukken, stak Astor Piazzolla's Double concerto in een nieuw jasje, verzamelde een groep (jazz)musici om zich heen en nam in 2007 het album Perfect Lives op.
De composities van Van de Kerkhof volgen doorgaans een strak opgelegde structuur die bestaat uit diverse blokken. Daarin zijn meer rockachtige thema's vervlochten met exotische lijnen met als resultaat een mix van onder andere latin en jazzrock. De soepele maar stevig aangezette baslijnen van Vierdag zijn een belangrijke drager voor diverse ondersteunende lagen percussie, gitaar en keyboard.
Het album vertelt het verhaal van een vrouw met een succesvolle carrière die plotseling beseft dat alles wat ze belangrijk vond geen enkele waarde heeft. Marleen van Emmerik vertolkt de hiervoor door Sacha Maas geschreven teksten. Haar uitvoering krijgt veelal een niet te zwaar aangezet, popachtig karakter en is lekker loom funky en soulvol in ‘Neon Signs’.
Van de Kerkhof haalde zijn inspiratie bij onder andere Al di Meola en Pat Metheny. Niet de minsten. De gitarist trekt dan ook veel uit de kast, heeft immers een schat aan ervaring, maar trapt niet in de valkuil van ongenuanceerd spierballenvertoon. Zijn improvisaties zijn gebaseerd op de meer Zuid-Amerikaans / Mediterrane lijnen en toonladders; sfeervol en in dienst van de compositie al blijft soms het maken van zijn punt wat uit.
