Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Hermine Deurloo – Living Here

CD-RECENSIE

Hermine Deurloo – Living Here
bezetting: Hermine Deurloo chromatische mondharmonica, Jörg Brinkmann cello, Rembrandt Frerichs piano, Jim Black drums 
opgenomen: 18 mei en 28 oktober 2015, Fattoria Musica, Osnabrück
uitgebracht: december 2016
label: Zennez Records
aantal stukken: 11
tijdsduur: 47’24
website: www.herminedeurloo.com - www.moonrivermusic.com 
door: Cyriel Pluimakers


Na haar studie saxofoon aan het Conservatorium van Amsterdam leerde Hermine Deurloo zichzelf de chromatische mondharmonica te bespelen. Geïnspireerd door Toots Thielemans ontwikkelde ze een intiem en lyrisch geluid.

Deurloo speelde inmiddels met bekende musici als Jesse van Ruller, Tony Overwater, Han Bennink, Denise Jannah, Lilian Vieira, Al Jarreau en het Metropole Orkest. Met het strijkkwartet Zapp4 maakte ze in 2015 de prachtige cd ‘Welling’. In haar nieuwe productie ‘Living Here’ heeft ze voor een andere aanpak gekozen en laat ze zich begeleiden door een trio met pianist Rembrandt Frerichs, de Duitse cellist Jörg Brinkmann en de Amerikaanse drummer Jim Black.

Met deze drie musici haalt ze letterlijk en figuurlijk de wereldtop in huis: er is bijna geen eminentere begeleider dan Frerichs en het indrukwekkende spel van cellist Brinkmann laat niemand onberoerd. Drummer Black behoort in de actuele jazz tot de grote vernieuwers van het slagwerk. 

In het openingsnummer ‘A Long Story Short’ wordt meteen een weids muzikaal landschap neergezet, met hoofdrollen voor de gloedvolle cello van Brinkmann en de subtiele chromatische mondharmonica van Deurloo. Vol onvoorspelbaarheid zit de door Guinga gecomponeerde ‘Samba de um Breque’. Grootmeester Thielemans komt om de hoek kijken in het Braziliaans getinte ‘Sonzinho’, een compositie van Frerichs die klinkt als een hommage. 

Krankzinnige ritmiek beheerst ‘Achiltibuie’ en buitengewoon teder speelt het kwartet in ‘Living Here, beide composities van Deurloo’. In ‘Monkey’ zet Frerichs de toon met stevig groovend pianospel en zijn compositie ‘Self Portrait’ krijgt extra kleur door het weergaloze spel van cellist Brinkmann. Complexe maatsoorten beheersen het van Misha Mengelberg afkomstige ‘Zombi Zua’ en het van Frerichs afkomstige ‘Zamurka’ vormt hierop een melancholiek antwoord. ‘Walking Home’, luidt op passende wijze deze buitengewoon geïnspireerde cd-productie uit. Een album met een fraaie balans tussen ingetogenheid en expressie: een groot muzikaal feest, voor de musici en de luisteraars.

Duidelijk is dat Deurloo nog een dimensie toevoegt aan het briljante spel van de onsterfelijke ‘Toots’: complexe ritmes, zacht schurende dissonanten en aandacht voor actuele muzikale stromingen. Het wachten is op een internationale doorbraak van deze unieke mondharmonicaspeelster.



 



Hermine Deurloo – Living Here


© Jazzenzo 2010