Rob Bruynen – One Day
CD-RECENSIE
Rob Bruynen – One Day
bezetting: Rob Bruynen trompet, flügelhorn; Jens Neufang
basklarinet, baritonsaxofoon; Gero Koerner vleugel, Jos Machtel
contrabas, Matthias De Waele slagwerk
opgenomen: 25/26 april 2016, Hansahaus Studio, Bonn
uitgebracht: oktober 2016
label: Mons Records
aantal stukken: 12
tijdsduur: 62:41
website: www.robbruynen.nl
door: David Cohen
Dit album komt als een verrassing. Als solotrompettist bij de gerenommeerde Duitse WDR Big Band zal Rob Bruynen eraan gewend zijn in de schijnwerpers te staan, maar toch is ‘One Day’ zijn eerste soloproject sinds ‘Space for All’ (2010). En het album is volledig raak. De trompettist toont zich op de hele cd als een virtuoos instrumentalist en een veelzijdig componist.
Van de twaalf eigen composities die het album vormen is het titelnummer ‘One Day’ misschien het meest memorabel. Het subtiel begeleidende spel van pianist Gero Koerner geeft Bruynen alle ruimte voor een licht melancholische melodie op zijn trompet, die ook in de hoogte indrukwekkend rijk aan klank blijft. De extra begeleiding van slagwerk en contrabas wordt onopvallend ingezet en de tweede stem van Jens Neufangs basklarinet mengt prachtig met het geluid van Bruynens trompet.
Ook de overige composities hebben veel te bieden. ‘Pure and Blue’ is wat sneller en biedt Bruynen en Neufang de gelegenheid tot een fraaie, verleidelijk swingende chase. Beide spelers voelen elkaar haarscherp aan en toeteren lustig door elkaar heen, zonder elkaar akoestisch in de weg te zitten: juist de combinatie van hun melodielijnen vormt een geheel met pit. ‘Lisboa Adventures’ is dan weer een langzaam nummer met een magnifieke opbouw, waarbij ook contrabassist Jos Machtel tijd krijgt om te soleren. Zijn improvisatie wordt voorzichtig en aandachtig begeleid door Koerner en de basklarinet Neufang, die uiteindelijk met wat gezamenlijke lijnen het stokje weer overdragen aan Bruynen. Het zijn tot slot Koerner en Bruynen die als duo het album tot een einde met de ingetogen ballade ‘Eric in tha House’.
Als deze schitterende plaat een nadeel heeft, dan is dat misschien het relatief hoge aantal ballades. Weliswaar komt Bruynens melodieuze aanpak daardoor goed naar voren, maar bij wat meer afwisseling zou die juist nog beter uit de verf komen. Afgezien daarvan is het album een voorbeeld van subtiliteit. Neufangs bijdrage op de basklarinet en de baritonsaxofoon zorgt in combinatie met het vrij begeleidende slagwerk voor een interessant en prikkelend geluidsbeeld. Hoewel Bruynens spel duidelijk centraal staat, is ‘One Day’ allerminst een egoproject, maar een fraai staaltje werk van een goed op elkaar ingespeelde formatie. Informatie over gelegenheden om het werk van de trompettist live te horen ontbreekt, maar wanneer dat zover is, zal een concert van Rob Bruynens kwintet sterk aan te bevelen zijn.
