Randy Brecker nog immer virtuoos en innemend
CONCERTRECENSIE. Randy Brecker & Balaio. Lantaren Venster Rotterdam, 5 november
beeld: Karen van Gilst
door: David Cohen
Het concert van de zeventigjarige trompettist Randy Brecker begon met een lichte vertraging. De daardoor ontstane spanningsboog sloot goed aan op het begin van de uitvoering: percussionist Marco Bosco kwam als eerste op en begon met zijn uitgebreide slagwerkarsenaal de geluiden uit het Braziliaanse oerwoudgebied te imiteren. Aanvankelijk werd er nog wat gelachen, maar al snel hield het publiek de adem in. Voor de avond was een herverkenning van het album ‘Randy in Brasil’ aangekondigd, en dit sfeervolle begin-in-stijl beloofde veel goeds.
Randy Brecker met het Braziliaanse kwartet Balaio op het podium van Lantaren Venster.
Grootmeester
Achtereenvolgens kwamen ook toetsenist João Mascarenhas, de virtuoze basgitarist Sergio Brandão en de energieke drummer Leonardo Susi op hun instrumenten afgelopen. Na een korte gezamenlijke voortzetting van Bosco’s inleiding op het slagwerk zette het kwartet met een snel en ophitsend nummer de toon voor de avond, terwijl het op grootmeester Randy Brecker nog wachten bleef.
De band speelde vlot en gestroomlijnd en had zichtbaar plezier in de uitvoering, die afgezien van de te hard afgestelde basgitaar van Brandão vlekkeloos verliep. De arrangementen van veelal moderne Braziliaanse klassiekers, zoals ‘Olhos Buxados’ (João Bosco) en ‘Maçã’ (Djavan), kenden weinig complexiteit maar waren daar niet minder effectief om. Niettemin trad de werkelijke magie pas in werking toen Brecker door de band naar de zaal werd uitgenodigd. 
Randy Breckers spel heeft onder de tand des tijds geenszins te lijden gehad.
Krachtig
Hoewel de ouderdom uiterlijk op de trompettist, die in de jaren zeventig en tachtig met zijn broer Michael furore maakte als de ‘Brecker Brothers’, de nodige invloed heeft gehad, heeft zijn spel onder de tand des tijds geenszins te lijden gehad. De thema’s blies hij krachtig weg, zijn solo’s waren vindingrijk en smetteloos uitgevoerd, en het contact met de zaal onderhield hij met een goed uitgekiend gevoel voor humor. Niet voor niets kwam het vijftal na het slotnummer nog terug voor een blitsende toegave - die, aldus Brecker, normaal gesproken ‘The First Piece of the Set’ heette, maar vanavond speciaal voor ons ‘The Last’.
Bij het huidige werk van Brecker is het geluid van zowel de trompet als de band misschien het grootste obstakel, want in essentie is dat sinds de jaren negentig niet meer veranderd. Ook vanavond wist de toetsenist enige retro-geluiden aan zijn paneel te ontlokken die anno 2016 voornamelijk hinderlijk zijn geworden. Hetzelfde geldt voor Breckers trompet, die nog met hetzelfde bataljon geluidseffecten wordt uitgerust als op het ooit geluidstechnisch baanbrekende Brecker Brothers-album ‘Heavy Metal Be-Bop’ (1978). Wie zich daaraan niet stoort, is door zowel Breckers grote virtuositeit en innemendheid als door de energieke overgave van zijn Braziliaanse kwartet van een plezierige luisterervaring verzekerd.
Randy Brecker & Balaio nog te zien op 8 november in de North Sea Jazz Club, Amsterdam.
