Heeft de Edison uitreiking zichzelf overleefd?
CONCERTRECENSIE. Edison uitreiking. Nieuwe Luxor Theater, 24 juni. Met Metropole Orkest, Yuri Honing Acoustic Quartet, Sabrina Starke, Karsu, Gare du Nord, Cecile McLorin Salvant
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
De Edison is de oudste muziekprijs van Nederland. Al sinds 1960 wordt het bronzen beeldje, dat in de loop der tijd een stuk lichter geworden is, uitgereikt aan musici en ensembles die niet alleen door een vakjury maar ook door het publiek uitgekozen zijn.
Winnaars van een Edison Yuri Honing (jazz nationaal), Karsu (publieksprijs) en Cecile McLorin Salvant (jazz vocaal) traden op met het Metropole Orkest.
Naar het voorbeeld van de Grammy werd door de toenmalige Nederlandse Commissie Collectieve Grammofoonplaten Campagne (CCGC) de prijs ingesteld als "een jaarprijs voor artiesten, die met hun platenoeuvre van dat jaar de beste prestatie – naar het oordeel van jury – in hun genre gegeven hebben". Sinds 1998 bestaan er drie Edison uitreikingen: voor pop, klassiek en jazz/world.
Identiteit
Na een aantal jaren met wisselend succes in het Muziekcentrum Eindhoven te hebben gebivakkeerd, is de uitreiking voor de jazz dit jaar met veel tamtam verplaatst naar de inmiddels tot inJazz omgedoopte Jazzdag in Rotterdam. Een initiatief dat al jarenlang naar zijn identiteit zoekt en nog steeds niet kan tippen aan de in Amsterdam georganiseerde Dutch Jazz Meeting.
De Edison uitreiking in het Nieuwe Luxor, was niet inbegrepen in het ‘normale’ kaartje voor het congres. Je moest ervoor bijbetalen of een apart kaartje aanschaffen. Een gemiste kans, want de zaal zat lang niet vol. De uitreiking krijgt daardoor het karakter van een obligaat feestje voor de captains van een muziekindustrie die haar langste tijd gehad heeft. Gelukkig wordt de avond gepresenteerd door Wilfried de Jong, die de juiste informele toon weet te treffen.
Yuri Honing Acoustic Quartet. Dirigent Vince Mendoza ontvangt de Oeuvreprijs voor het Metropole Orkest. Gare du Nord-zangeres Dorona Alberti.
De uitreiking start enigszins verlaat, met het Metropole Orkes onder leiding van Vince Mendoza. Het arrangement van ‘Big Night’ is nogal pompeus, maar de fantastische solo van tenorsaxofonist Jasper Blom vergoedt veel. De eerste winnaar die voor het voetlicht komt, is tenorsaxofonist Yuri Honing met zijn akoestische kwartet, die de prijs voor de tweede keer in ontvangst mag nemen. Kreeg hij ongeveer vijftien jaar eerder de prijs voor zijn album met pianist Paul Bley, nu valt het prachtige ‘Desire’ in de prijzen, zonder meer een van de meeste geslaagde Nederlandse jazzproducties van vorig jaar. Van zijn album speelt Honing ‘Messenger’ en ‘Desire’.
Vervolgens aandacht voor de historische edities, met een in de prijzen vallende Boy Edgar uitgave van het Nederlands Jazz Archief. Producent Frank Jochemsen neemt dankbaar de Edison in ontvangst.
Publieksprijs
Na een intermezzo door het Metropole Orkest volgen de drie genomineerden voor de Publieksprijs: Sabrina Starke, Karsu en Gare du Nord. De meest indrukwekkende performance, is afkomstig van Sabrina Starke die in het verstilde nummer ‘Leggo of Ego’ zoveel bezieling legt, dat je in de zaal een speld kunt horen vallen. Uiteindelijk mag de veel oppervlakkigere Karsu met de eer gaan strijken. Haar liedje ‘Domates, Biber, Patlican’ komt nog niet eens in de buurt van de krachtige soul van Starke. Als Wilfried de Jong aan haar de Edison uitreikt, schiet Karsu vol. Zelf is ze misschien nog het meest verbaasd over de eer die haar ten deel valt.
Sabrina Starke liep de Publieksprijs mis. Karsu, Yuri Honing en Cecile McLorin Salvant. Metropole Orkest en presentator Wilfried de Jong.
Het hoogtepunt van de uitreiking ligt aan het einde van de avond met twee fantastische stukken door Cecile McLorin Salvant. Een zangeres die de afgelopen jaren bewezen heeft de vaandraagster te zijn van de grote vrouwelijke zangtraditie in de jazz. Na haar schitterende uitvoeringen van ‘Fog’ en ‘The Trolley Song’ is de zaal sprakeloos. Haar vlekkeloze techniek, haar schitterende dictie en haar perfecte presentatie gecombineerd met de sympathie die ze uitstraalt, vormen een onweerstaanbare mix. Wat een persoonlijkheid!
Stevig
Tor slot ontvangt het Metropole Orkest de Oeuvreprijs jazz/world en wordt de avond afgesloten met ‘Yesterday, Today, Tomorrow (part 3)'. Duidelijk is dat de première in Rotterdam stevig geëvalueerd mag worden. Wat is er de zin van om aan te haken bij een toch al niet bijzonder succesvol initiatief als inJazz? En waarom krijgen congresgangers niet gewoon, zonder bijbetaling, toegang tot de Edison uitreiking? Het had zeker geleid tot een verbreding van de doelgroep en meer gezelligheid.
