2 CD-RECENSIES
door: Cyriel Pluimakers

Paul van Kemenade – A Kind Of…
bezetting: diverse met o.m. Jacq Palinckx, Angelo Verloegen, Wiro Mahieu, Ray Anderson, Ernst Glerum, Han Bennink, Jan Kuiper, Stevko Busch, Maurice Leenaars, Fezile ‘Feya’ Faku en Louis Mhlanga
opgenomen: diverse data en diverse locaties
uitgebracht: april 2016
label: KEMO
aantal stukken: 13
tijdsduur: 62’17
website: www.paulvankemenade.com


Altsaxofonist Paul van Kemenade (1957) is een van de belangrijkste exponenten van de Tilburgse school en een van de beste blazers van de Nederlandse jazzscene. Daarnaast is hij ook nog bijzonder actief als organisator, bandleider en componist. Met grote regelmaat verschijnen er albums, die hij uitgeeft op zijn eigen label KEMO. Een cultureel ondernemer pur sang en inmiddels is hij toe aan zijn vijftiende en zestiende productie in eigen beheer: ‘A Kind Of…’, een sampler met verschillende bezettingen, en ‘Checking Out’, een kwartetalbum.

‘A Kind Of… ‘ vormt een staalkaart van Van Kemenade’s kunnen, in samenwerkingen met Jacq Palinckx, Three Horns and a Bass, Stevko Busch, Podium Trio, het kwartet met onder meer Ray Anderson en Zuid-Afrikaanse musici. Het album gaat van start met een diep emotioneel betoog van de leider in de flamenco-achtige compositie ‘Olé Kiss’. Met zijn prachtige toon op altsaxofoon weet Van Kemenade je recht in het hart te raken, een flamencozangeres zou het niet kunnen verbeteren. Dat hij een groot improvisator is bewijst hij in ‘Lost Bones’, in samenwerking met trombonist Ray Anderson, contrabassist Ernst Glerum en drummer Han Bennink. Een shuffle-achtige compositie, waarin de leider vanuit het niets een solo laat ontstaan. Ray Anderson pakt het spoor vervolgens op met de plunger in zijn trombone. Een bijzonder duo heeft Van Kemenade ontwikkeld met pianist Stevko Busch, een pianist die als geen ander een bedding geeft aan het heftig emotionele spel van de altsaxofonist. Naadloos ook is de samenwerking in de stukken die Van Kemenade opgenomen heeft met Three Horns and a Bass, met Angelo Verploegen op flügelhorn, Louk Boudesteijn op trombone en Wiro Mahieu aan de contrabas.

Kroon op de gevarieerde productie vormt de samenwerking met de Zuid-Afrikaanse musici ‘Feya’ Faku, Sydney Mnisi en Louis Mhlanga. Schitterende wereldmuziek, die maar liefst vijf composities oplevert, die variëren van hymnisch tot de uitsmijter ‘The Great Pretender’. 


Van Kemenade, Anderson, Glerum, Bennink – Checking Out
bezetting: Paul van Kemenade altsaxofoon, Ray Anderson trombone, Ernst Glerum contrabas, Han Bennink drums
opgenomen: 11 en 12 januari 2016, Tafelberg Studio, Tilburg
uitgebracht: mei 2016
label: KEMO
aantal stukken: 9
tijdsduur: 50’35
website: www.paulvankemenade.com




Al jarenlang vormt Van Kemenade een kwartet met de Amerikaanse trombonist Ray Anderson, contrabassist Ernst Glerum en drummer Han Bennink. Oorspronkelijk maakte ook de Duitse gitarist Frank Möbus deel uit van het ensemble, maar die heeft de band inmiddels verlaten. De vier musici zijn in de loop der jaren steeds meer naar elkaar toegegroeid. Je zou zelfs kunnen spreken van vier musici die met elkaar één nieuw instrument vormen. Ze denken, voelen en spelen organisch en vullen elkaar voortdurend aan. 

De combinatie van de emotionele altsaxofoon, de ouderwets schurende trombone, de walking bass en het retroslagwerk is onweerstaanbaar. In de Nederlands jazzscene is er geen band te verzinnen die hier ook maar enigszins bij in de buurt komt. Het samenspel is vlekkeloos en er wordt geïmproviseerd op het scherpst van de snede. Nergens zitten de vier ego’s elkaar in de weg. 

Heerlijk op dreef zijn de musici in ‘Alligator Merengue’, een stuk dat aanvoelt als een perfecte maaltijd. In ‘Nothing is Every’ duikt de band de diepte in met een uitgebreid feature voor de altsaxofonist en een meesterlijke walking contrabassolo van Glerum. ‘Left Shoe’ geeft het woord aan trombonist Anderson. Hij laat zijn instrument glijden, zuchten, knorren en raspen dat het een lieve lust is. De compositie ‘Lost Bones’ staat ook op de verzamelaar ‘A Kind Of’.

Grandioos is het ‘Homage for Charles Moffet’, de slagwerkpionier die jarenlang samenwerkte met jazzvernieuwer Ornette Coleman. Een compositie waarin de musici elkaar via tal van omwegen opzoeken, aftasten en aan het slot weer terugvinden. Het krachtige ‘Bright Mississippi’ vormt het sluitstuk van deze magnifieke productie.

Eigenlijk beseffen we in Nederland niet genoeg hoe goed dit ensemble is. Laten we gewoon eens een keer onbescheiden zijn: het kwartet van Anderson, Bennink, Glerum en Van Kemenade is een band van wereldniveau!

Fragmenten van beide albums zijn te beluisteren via www.paulvankemenade.com/cd