Gitarist Eivind Aarset beklimt ritmische hooggebergten
CONCERTRECENSIE. Eivind Aarset Sonic Codex Quartet, Paradox Tilburg, 23 oktober 2015
beeld: Stef Mennens (zw/w), Liesbeth Keder
door: Erno Elsinga
Achtte Eivind Aarset het nodig om op zijn recent bij Jazzland verschenen album I.E. een blazersensemble toe te voegen om zijn muzikale klankerupties te verbreden, in de Tilburgse Paradox trad de Noorse gitarist aan met een basgitarist en twee drummers.
Wervelend concert van Eivind Aarset Sonic Codex Quartet in Paradox.
Het bleek een gouden vondst om Aarset’s breed uitwaaierende muziek tot aan de essentie terug te brengen. Geruggensteund door een batterij aan elektronica en een berg aan percussie-instrumenten toonde het Sonic Codex Quartet in twee intense en zorgvuldig opgebouwde sets de verbondenheid tussen ambient en progressieve rock, tot zelfs symfonische rock in het afsluitende stuk.
Met weinig akkoorden en al helemaal geen melodie, gebruikt Aarset zijn gitaar hoofdzakelijk om elektronische klankvelden te produceren. Structuren die een organisch geheel vormen met de door de beide slagwerkers Erland Dahlen en Wetle Holte ingebrachte percussieve elementen, die vooral in de eerste set een ambientachtig karakter meekregen. Een droomlandschap waar eenieder zijn gedachten over kon laten gaan, soms ruw onderbroken door een oplaaiende tweestrijd der beide slagwerkers.
Slagwerker Wetle Holte, basgitarist Audien Erlien en Eivind Aarset.
Die tweestrijd laaide in de tweede set, gekenmerkt door stevige rockimpulsen, op tot ongekende hoogten. Aarset’s geluidsstructuren werden steeds grimmiger en opruiender en Dahlen en Holte gingen achter de drums meer en meer de dialoog of het gevecht aan. Gevoed door flinke elektronische echo’s ontstonden spectaculaire ritmische orgasmen voortgebracht door een wild parend ritmeduo. Van progressieve rock tot trommelende Afrikaanse stammen over Noorse vlakten waarvan niet duidelijk werd of vrede of oorlog het einddoel was.
De spanningsboog die over het gehele concert lag, was een fascinerende. Het organisch opererende kwartet voorzag in talrijke details, ingebracht door samples, klokkenspel, wurlitzer en dies meer. Ingrediënten voor sfeervolle geluidsvelden die langzaam opgetrokken werden tot ritmische hooggebergten. Tot slot zijn beslag krijgend in een overdonderend symfonisch rockstuk a la Pink Floyd, waarin Aarset langgerekte helse akkoorden en striemende fluittonen drapeerde over stuwende, de limiet zoekende ritmepartijen. Een schitterende climax van een opwindend en derhalve fascinerend concert.
Is al weer even geleden dat van Eivind een album verscheen.
Veel albums staan dan ook niet op zijn naam, maar zijn samenwerkings projecten. En o ja hij is een van de exponenten van
de spannende en creatieve noorse jazz scene !
Luister ook naar eerder werk van Eivind, aanrader.
Steven (E-mail ) - 27-10-’15 18:40
Steven, het album I.E. verscheen dit jaar, zijn vorige in 2012... Het was een waanzinnig goed concert in Paradox. Net zo fantastisch als het concert van de Noorse gitarist Terje Rypdal eerder dit jaar in Paradox!
Thomas - 27-10-’15 21:30