CD-RECENSIE

Miguel Rodriguez 5tet – Contra Sentido
bezetting: Miguel Rodriguez: piano, Maria Marin: zang, Miguel Hiroshi: percussie, Luciano Poli: contrabas, Francesco de Rubeis; drums
opgenomen: november 2014
uitgebracht: februari 2015
label: Dox Records
aantal stukken: 10
tijd: 47:33
website: www.miguelrodriguezmusic.com
door: Max van Deurzen


Hoe zou McCoy Tyner op vakantie in Spanje klinken? Nou, waarschijnlijk zoals het nieuwe album ‘Contra Sentido’ van de Spaanse pianist Miguel Rodriguez. Met zijn nieuwste plaat bevestigd Rodriguez wederom zijn reputatie als één van de meest opwindende jonge jazzpianisten van dit moment.

Hoewel Rodriguez zijn muzikale opleiding grotendeels genoot in Nederland, zijn vanaf de eerste tonen van het album zijn Spaanse roots duidelijk terug te horen. Nu is hij misschien niet de eerste, en waarschijnlijk ook niet de laatste die Spaanse ritmes verwerkt in  jazzharmonieën. Maar de toepassing van Rodriguez is bijzonder; hij weet de twee stijlen feilloos samen te brengen, alsof beide voor elkaar gemaakt zijn. De ene keer waan je je in een rokerige jazzclub in Harlem, dan weer in een nette Londense concertzaal, om vervolgens te belanden in de straten van Sevilla vergezeld door een flamencozangers. Die overgangen maken ‘Contra Sentido’ zo fascinerend.

Het is knap hoe Rodriguez met zijn pianospel het cement vormt tussen die twee verschillende stijlen. Zijn sfeervolle manier van spelen klinkt soepel, meestal met lange blokakkoorden die langzaam en ontspannen de ene solo na de andere uitspreiden.

Rodriguez kan makkelijk schakelen en versnellen. Vooral wanneer hij zijn Spaanse roots aanspreekt. Zo is er bijvoorbeeld het uptempo, bebopachtige ‘Background Music’. Of ‘Sueno Corto’, waarbij de pianist met een korte solo de luisteraar weet aan te grijpen en verbluffend simpel, haast onopgemerkt, tempowisselingen doorvoert. Op deze intieme momenten, in zijn eentje achter de piano, komt het talent van Rodriguez het best naar voren.

Minpunt van het album zijn de muzikanten die Rodriguez om zich heen heeft verzameld. In zijn eentje achter de toetsen is Rodriguez indrukwekkend, meeslepend en strelend tegelijk. Maar de plaat verveelt als de overige muzikanten voor het voetlicht treden. De vocalen van flamencozangeres Maria Marin, die ook al op eerdere opnames van Rodriguez verscheen, vormen soms een interessante toevoeging aan het spannende geluid, maar haar lange vocale uithalen irriteren. Op stukken waar Rodriguez haar wat duidelijker ondersteunt werkt het al beter, zoals bij het dromerige slotnummer ‘Ya No Me Quieres’.

‘Contra Sentido’ is een veelzijdig en goed opgebouwd album, dat een betere bandbezetting verdient.



 

Miguel Rodriguez 5tet – Contra Sentido