CD-RECENSIE
Vlek – Smoking Gun
bezetting: Edward Capel alt- en sopraansaxofoon en klarinet; Jeroen Doomernik trompet; Hans Sparla trombone; Jacq Palinckx gitaar; Bart van Dongen piano en synthesizer; Bert Palinckx contrabas; Pascal Vermeer slagwerk
opgenomen: april 2014 in Artuarium in ’s-Hertogenbosch
uitgebracht: 2015
label: eigen beheer
aantal stukken: 13
tijdsduur: 63.10
website: www.vlekmusic.nl
door: Rinus van der Heijden
Zeven eigenzinnige muzikanten en dertien eigen stukken. Zo kun je in de simpelste bewoordingen de nieuwste cd ‘Smoking Gun’’ van het Brabantse collectief Vlek omschrijven. Maar daarmee is het lang niet gedaan. Want die zeven musici met hun dertien eigen composities leveren een intrigerend totaalwerk af, dat na de vorige cd ‘Speck’ uit 2012, een nieuwe proeve van eigengereid vakmanschap vormt.
‘Speck’ was vooral een album dat werd gekenmerkt door twee zaken: een verrassend herkenbare inhoud, afgewisseld met de visitekaartjes van alle bandleden, namelijk het ultiem uitdiepen van het fenomeen vrije improvisatie. Op ‘Smoking Gun’ is het niet anders. Alleen zitten tussen de twee cd’s twee jaar, die de musici kennelijk goed hebben besteed. Want ‘Smoking Gun’ is de verdere en verfijndere uitwerking van ‘Speck’.
‘Smoking Gun’ telt wederom bizarre titels als ‘Vlekje in Afrika’, ‘Vlekje en de 7 kristallen bollen’ en ‘Vlekje en de geheimzinnige ster’, een feuilleton dus dat lijkt voort te borduren op de groepsnaam. Waar ‘Smoking Gun’, ‘Mount Ararat’ en ‘Traumwalzer’ op slaan, mag de luisteraar zelf uitzoeken. Het maakt echter allemaal niets uit, want de titels zijn slechts silo’s, waarin de fraaiste muziek schuilt.
Neem dat ‘Traumwalzer’, een stuk van Jacq Palinckx. Een wals hoor je inderdaad, maar ook zijn volstrekt eigen gitaarsolo’s, die woest om zich heen slaand alle logica in de muziek willen wegvagen. Dit stuk ligt ingebed tussen stukken die zware orkestklanken voortbrengen, op Italiaanse filmmuziek lijken, Afrika even dichtbij brengen en plotseling overschakelen op marstempi.
Bij deze zeven musici hoor je steeds hun achtergrond. Het Liberation Music Orchestra komt voorbij, maar ook een vage aanzet tot ‘Hang On To A Dream’ van Tim Hardin. Dat overigens ook nog (even goed) werd vertolkt door The Nice, waarin in de jaren zestig pianist Keith Emerson schuil ging. En hij was het weer die de synthesizer een prominente plaats gaf binnen de popmuziek.
En die synthesizer hoor je op ‘Smoking Gun’ weer terug onder de handen van Bart van Dongen. Zo worden kringlopen neergelegd, die de muziek van Vlek universeel maken. Het zou te ver gaan om de tweede cd van dit septet vernieuwend te noemen. Maar het is wel zo, dat een dikke drieënzestig minuten uiterst verrassende muziek wordt vertolkt. Zonder enige hapering en steeds gedrenkt in onvoorspelbaarheid en avontuur. Dat lukte de musici uit de eerder genoemde jaren zestig niet eens.
- Cd-presentaties 'Smoking Gun': vanavond 21 oktober in Musis Sacrum te Arnhem en woensdag 22 oktober in Paradox te Tilburg.