CD-RECENSIE

Pandelis Karayorgis Quintet – Afterimage
bezetting: Dave Rempis alt-, tenor- en baritonsaxofoon; Keefe Jackson tenorsaxofoon, bas- en contrabasklarinet; Pandelis Karayorgis piano en composities; Nate McBride contrabas; Frank Rosaly drums.
opgenomen: april 2014
uitgebracht: 2014
label: Driff Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 66:35
website: www.driffrecords.com - www.karayorgis.com
door: David Cohen


Zeer sprekend en beeldrijk is de stijl van de Grieks-Amerikaanse componist en pianist Pandelis Karayorgis. Op ‘Afterimage’ is hij live met zijn kwintet te horen bij een uitvoering van tien eigen composities. De cd wordt veelal gekenmerkt door korte thema’s in een opgang naar soms zéér vrije en dissonante improvisaties.

Slechts enkele stukken, waaronder het titelnummer ‘Afterimage’, zijn van tevoren in grote lijnen uitgewerkt. Het is mede daardoor muziek die veel te vertellen heeft, maar niet meteen het achterste van haar tong laat zien.

Snel en overrompelend begint de cd met ‘Ledger’. De contrabas van Nate McBride is wat zacht afgesteld, maar de door hem verzorgde puls is goed voelbaar en geeft drummer Frank Rosaly de ruimte tot vrije begeleiding van de saxofonisten Rempis en Jackson. Bandleider Pandelis Karayorgis speelt het thema met hen mee, waarop Rempis met een solo op de tenorsaxofoon aanvangt. 

De pianobegeleiding van Karayorgis bevat veel geweld en kent weinig stilte, maar is ter ondersteuning van de in langere lijnen solerende Rempis effectief. Een daarop volgende solo op de piano is niet zozeer melodisch als wel harmonisch van aard en doet bij vlagen aan Thelonious Monk denken.

Eenmaal gewend aan het vrije, vaak dissonante idioom van de Karayorgeaanse post-bop, krijg je al gauw oor voor het meeslepende, soms vanzelfsprekend klinkende samenspel van het kwintet. De saxofonisten Rempis en Jackson hitsen elkaar op in een schelle klaagzang op ‘Haunt’. 

Ook op het vlugge ‘Velocipede’ bereiken het vuur van Karayorgis en de meer bedachtzame lijnen van Rempis een fraaie balans.  Waar drummer Rosaly op ‘Ledger’ soms wel erg veel vrijheid neemt en daardoor het geheel wat lastig volgbaar maakt, betoont hij zich in de ballade ‘Veil’ een zeer oplettend begeleider; een eerbetoon aan de ballades van Billy Strayhorn.

Een rijke toevoeging aan het klankenpalet van het Pandelis Karayorgis Quintet is de basklarinet van Keefe Jackson. In het titelnummer ‘Afterimage’ volgt de band zijn solo op de voet, tot Dave Rempis met hem een duo-improvisatie begint en de groep in een collectieve improvisatie belandt.

Hoewel Karayorgis’ melodieën erg fraai zijn uitgewerkt, vormen de vrije improvisaties van zowel de individuele bandleden als van de band als geheel de boeiendste momenten. Juist bij zulke muziek, waarbij het ‘nu’ het cruciale tijdstip is, stelt het een beetje teleur dat ‘Afterimage’ niet duidelijk een live-opname is: we horen geen publiek, geen aankondigingen en geen applaus. 

Dat lichte gebrek aan live-sfeer mag echter tegen de melodische vindingrijkheid van Karayorgis’ composities en het improvisatorische kunnen van zijn kwintet niet opwegen, want wat na beluistering van ‘Afterimage’ achterblijft, is een prettige verwarring, samen met een prikkelende rijkdom aan beelden.



 

Pandelis Karayorgis Quintet - Sway
(Afterimage)

Pandelis Karayorgis Quintet - Ledger
(Afterimage)