CONCERTRECENSIE. Mike Stern Band, Paradox Tilburg, 12 oktober 2014
beeld: Gemma van der Heyden
door: Rinus van der Heijden

Gitarist Mike Stern heeft met zijn kwartet een imposant concert gegeven in Tilburg. Alles klopte: de samenstelling van de band, de interactie tussen de musici, de soepel op elkaar afgestemde concertdelen en vooral de hogeschooldressuur die leider Mike Stern op zijn gitaar ten beste gaf. Mannetjesmakerij was niet aan de orde; hier draaide het uitsluitend om volledige overgave aan zo mooi mogelijke, eigengemaakte muziek.

  
Gitarist Mike Stern en zijn band in een uitverkocht Paradox.

Op het moment dat Mike Stern zijn gitaarsnaren aanraakte, was het overduidelijk dat hij een onwaarschijnlijk visitekaartje ging afgeven. De gitarist zelf dook meteen in de verworvenheden van de jazz. Razendsnel legde hij opstapelende notenreeksen neer. Wat aanvankelijk leek op een dwalende zoektocht naar een bepaald doel, bleek al snel uit te monden in steeds snellere en nog snellere en nóg snellere staccatoreeksen, die de opmars bleken te zijn naar de intocht van de gladiatoren: contrabassist/basgitarist Chris Minh Doky en slagwerker Keith Carlock.

Kaleidoscoop
Carlock is een levende kaleidoscoop van klankkleuren en sferen. Hij heeft een onbeteugelde fantasie, onttrekt verbluffende patronen aan zijn slagwerk en gunt zichzelf geen moment rust. Bassist Chris Minh Doky is even bedreven op de contrabas als de basgitaar. Opzwepend met ronkende, telkens wisselende stramienen is hij de ritmische hoeder van zowel gitaar als slagwerk.  

Maar ook het vierde bandlid, tenorsaxofonist Bob Franceshini is van de verbluffende soort. Vanuit modale toonreeksen reikte hij in Tilburg gaandeweg naar de eenzame hoogte van een musicus als Sonny Rollins. Harmonieuze passages boog hij bruusk om naar vrije improvisaties, waarbij opwinding en verbazing om voorrang streden.

De Mike Stern Band speelde werk van de actuele cd ‘All Over The Place’, maar ook ouder werk. Stern zelf ging in de beginfase nogal eens op een stoeltje zitten aan de zijkant van het podium, waar hij dan glimlachend invulnoten placht te spelen. En soms zongneuriede hij mee met zijn eigen snarenspul. Later tijdens het concert mondde dat uit in Braziliaans aandoende klanken.

Dat het muzikale terrein dat de band bestrijkt tot in alle hoeken en gaten reikt, bleek toen temidden van zo’n Braziliaanse, uitgebreide collectieve improvisatie, Cindy Lauper’s ‘Time After Time’ doorschemerde. Waarna ook plaats werd ingeruimd voor funk en blues.

  
Slagwerker Keith Carlock. Mike Stern na afloop van het concert. De Mike Stern Band gaf een dag later in Paradox een clinic voor studenten van Fontys Rockacademie en Fontys Conservatorium.

Gemakzuchtig
Toen het concert zo’n drie kwartier bezig was, leek de zaak wat in te zakken, omdat het kwartet de gemakzuchtige kant scheen op te zoeken. Een schoonheidsfoutje, dat snel werd weggepoetst. Harmonieuze en wat langzamere passages liggen de band niet zo. Misschien vinden sommigen van wel, maar het concept verzinkt dan vaak in té gemakkelijk in het gehoor liggende middle-of-the-roadklanken. Nee, laat de Mike Stern Band maar gas geven, dan is hij op zijn best.

Honderd ononderbroken minuten duurde het concert, inclusief twee toegiften. De laatste was ‘Red House’, oorspronkelijk van Jimi Hendrix. Mike Stern benadrukte het bluesy karakter van het stuk met zware accenten. Misschien moet je het daarom een blanke uitvoering noemen van deze gedegen blues. De tenorsaxofoon, die een ingenieuze toevoeging mag worden genoemd bij de band van Stern, zette dit rode huis waarlijk in vuur en vlam.

Maar meer nog leek ‘Red House’, samen met andere concertdelen, een rechtstreekse ode aan Jimi Hendrix. Want hoe vaak kwam bij deze schrijver die ene zin van deze gitaarlegende niet in gedachten: ‘Let your bullets fly like rain’ uit ‘Machine Gun’? In Paradox ging het er heel wat vreedzamer aan toe, maar het podium werd constant gesmoord onder een notenregen, die ’s mensens bekommernissen de goot inspoelde. En juist dát was de sublieme uitkomst van deze indrukwekkende concertavond.

Clinic
Nog geen half etmaal later betrad de Mike Stern Band het podium van Paradox opnieuw. Ditmaal voor studenten van Fontys Rockacademie en Fontys Conservatorium. Beide onderwijsinstellingen hadden alle lessen van de maandagochtend van de tafel geveegd om hun leerlingen een clinic bij te laten wonen, geleid door de vier musici. De studenten luisterden met graagte naar de uitvoerige uitleg die zij gaven. Er werden interessante vragen gesteld, die afdoende en ter zake doende antwoorden opleverden. 

Kortom een clinic waar Fontys Hogeschool voor de Kunsten eer mee inlegde en haar studenten een grote dienst mee bewees.

• www.mikestern.org