Avishai Cohens paringsdans met de contrabas
CONCERTRECENSIE. Avishai Cohen Trio, ’t Schuttershof, Middelburg, 7 februari 2014
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
Er zijn van die concerten waarbij al snel blijkt dat alles klopt. Dit was er zo een. Organisator Willem Kniknie van Muziekpodium Zeeland had het optreden aangekondigd als een luisterconcert. Maar al na het eerste stuk meldde Cohen met een twinkeling in de ogen: “You look so excited and we sound so excited”. Wie niet van superlatieven houdt, moet maar niet verder lezen…
Avishai Cohen, Daniel Dor en Nitai Hershkovits gaven een memorabel concert in 't Schuttershof te Middelburg.
Een opgewonden standje, die Cohen, in de positieve zin. Het publiek was getuige van een paringsdans met contrabas. De bassist kronkelde er omheen, streelde en beklopte en bewonderde het instrument. En dat alles om er prachtige muziek aan te ontlokken. Strakke en hard aangeslagen lijnen, met die voor Cohen typische percussieve benadering en hammer-ons. Heftige improvisaties met grote intervalspongen, scherpe glissando’s, razendsnelle loopjes in het hoge register of diepe melancholische gestreken klanken.
Twee-eenheid
Cohen en pianist Nitai Hershkovits vormen een hechte twee-eenheid. Ook Hershkovits kruipt in zijn instrument, waaiert met zijn armen alsof hij de geproduceerde klanken vleugels wil geven, knikt heftig als hij een aanknopingspunt hoort en oppakt. En vouwt zich als om de klanken nog ingetogener te maken bijkans om het klavier heen.
Er was dit concert een prettige wisselwerking met het publiek. De muzikanten lieten zich inspireren door het vele heftige applaus en aansporingen en genoten daar zichtbaar van. Het leidde tot een langer dan gepland concert. Nadat Cohen “This will be our last tune” had aangekondigd, plakte hij er spontaan nog drie stukken aan. Sterker, er volgden twee toegiften van totaal vier nummers, inclusief ‘verzoeknummers’.
Avishai Cohen Trio in Middelburg.
Cohen heeft een rijk oeuvre van inmiddels veertien albums als bandleider, om uit te putten. En daar kwam een rijke mix van voorbij. Jazz vermengd met Israëlische volksmelodieën, Oosterse klanken en aan Latin grenzende ritmiek of verwijzingen naar popmuziek en funk.
Almah
En, een enkel stuk van ‘Almah’, zijn meest recente album. Met deze plaat ging voor Cohen een langgekoesterde droom in vervulling: het integreren van klassieke muziekthematiek en – harmonieën in zijn composities. Kamermuziek eigenlijk. Het resulteerde in de concertreeks ‘Avishai Cohen with Strings’. Aan de klank die hij daarvoor in zijn hoofd had, besteedde hij veel aandacht.
Cohen zocht naar een diep, melancholisch geluid gecombineerd met helderheid en koos voor tweemaal altviool, viool, cello en hobo. Dit concert kon hij daar, met zijn trio, maar een klein stuk van laten horen. Fraai, die gestreken bas en de melancholische begeleiding van Hershkovits.
En, een grote verrassing deze avond was drummer Daniel Dor. Een nieuwe drummer die Avishai ontdekte en waarmee hij recent startte te spelen als vervanger van Ofri Nehemya. Dor leek aanvankelijk de bescheidenheid zelve, met erg subtiel gespeelde begeleiding op met name bekkens en hi-hat. Natuurlijk kreeg hij meer en meer ruimte om zich te laten gelden en reageerde steeds scherper op zijn trioleden.
Dynamiek
Daarin viel zijn gebruik van dynamiek op. Met veel variatie in klankopbouw van lichte roffels op de randen van de toms naar donderende salvo’s op de toms. Wie inspiratie zoekt voor de opbouw van een drumsolo kan gerust eens bij Dor te rade gaan.
