CONCERTRECENSIE: Avishai Cohen Trio, North Sea Jazz Club Amsterdam, 23 april 2013
door: Stefan de Graaf
Archieffoto van Avishai Cohen.
Foto © Jos L. Knaepen.
Dat topmusici live bijna altijd beter klinken dan op hun albums – en het omgekeerde is ook het geval: een album kan met het nodige polijstwerk goed de schijn ophouden – werd maar weer eens ten volste geïllustreerd door het nieuwe trio van Avishai Cohen.
De indruk die dit trio achterlaat is onuitwisbaar. Hun aansprekende melodieën blijven je bij, deze muziek ademt, de creatieve en natuurlijke flair waarmee het trio speelt, betovert en de sympathieke uitstraling van het trio maakt de concertervaring compleet. Het trio laat je geen concert bezoeken, maar maakt je deelgenoot in de magie die muziek kan uitoefenen. En dat is een cadeau.
Sinds het in 2012 verschenen album 'Duende' (ECM) toert de Israëlische contrabassist Avishai Cohen (1971) regelmatig in duobezetting met de (momenteel) vijfentwintigjarige pianist en landgenoot Nitai Hershkovits. Twee optredens geleden is daarbij de zeventienjarige Ofri Nehemya aangeschoven op drums. Geflankeerd door deze twee jonge supertalenten is Cohen zichtbaar in z'n element.
Maar hoorbaar is het ook. Het trio klinkt hecht en één alsof het al jaren samenspeelt, maar heeft tegelijkertijd de creatieve dynamiek en openheid die alles weg heeft van een eerste ontmoeting. Als Cohen na de eerste solo door Nehemya spontaan 'Wow!' uitroept, dan blijkt wel dat het trio voor hem net zoveel verrassingen in petto heeft als deze jonge talenten van deze charismatische en invloedrijke bassist kunnen leren. Die uitwisseling lijkt het trio te scherpen.
Prachtig om te zien hoe glashelder, strak pulserend en dienend de jonge Nehemya de begeleiding voor zijn rekening neemt en keer op keer zijn solorol glansrijk vervult, zoals ook steeds door luid applaus wordt beaamd. Datzelfde geldt voor Hershkovits, die enerzijds zijn klassieke achtergrond laat doorklinken (onder meer in 'Ballad for an unborn'), maar tegelijkertijd wervelstormen kan veroorzaken met zijn solo's. Een begenadigd pianist. Hoewel Cohen het charismatische middelpunt is, geeft hij zijn muzikale compagnons alle ruimte. Dat muzikaal altruïsme zorgt voor de balans die dit trio zijn openheid en helderheid geeft.
Met de dialoog tussen Cohen en Hershkovits in het derde nummer 'Variations in G Minor' komt het trio al snel op bedrijfstemperatuur. Het fysieke spel van Cohen krijgt handen en voeten, waarbij hij springend, tikkend en bewegend zijn bas bestiert. Maar ook het spel van Hershkovits breidt zich exponentieel in alle richtingen uit, vanaf halverwege het concert lijkt zijn spel geen grenzen meer te kennen en excelleert hij in aangrijpend en indrukwekkend spel.
Het concert leunt meer aan tegen het jazzidioom dan de meeste albums van Cohen, en dat is met name het gevolg van de rol die Hershkovits speelt. De afwisseling tussen energieke ritmes, syncoperende akkoorden en de vaak wat melancholische melodieën en sturende harmonieën, die eigen is aan veel nummers van Cohen, kent zijn hoogtepunt in het (op twee toegiften na) laatste nummer 'Seven Seas'. Drummer Nehemya laat opnieuw zijn ritmepalet in alle gradaties horen, Hershkovits munt uit in krachtig spel en Cohen pakt in zijn solo uit met minimaal spel, is humorvol en bespeelt zijn instrument in de volle breedte.
Het Avishai Cohen Trio is een trio van topklasse dat je gehoord wilt hebben. Wie Cohen dit keer heeft moeten missen, kan het kwartet nog beluisteren tijdens het North Sea Jazz festival 2013.