'Evensong' is de titel van verschillende romans, albums en een Britse band. Maar lijkt hier toch vooral te refereren aan een speciale kerkdienst in de Anglicaanse traditie, die dagelijks aan het eind van de dag met bijbelteksten, gebed en zang wordt gevierd. De vorm heeft ook in protestants Nederland ingang gevonden, als tegenhanger van de vesper. Het album 'Evensong' is niet zozeer een religieuze plaat, maar spiritueel is hij zeker. Het gaat hier niet om kerkgang of een bepaald geloof, maar de muziek nodigt uit om de geest wagenwijd open te zetten.

Golven van Arabische kwarttonen kunnen de westerse muzikale intervallen overspoelen, maar invloeden van klassieke musici lijken hier een belangrijkere inspiratiebron te zijn. Composities uit de negentiende en vooral twintigste eeuw zijn waarschijnlijk ook eerder ijkpunten dan specifieke jazzimpulsen. De orkestrale klank overheerst met veel strijkers, hout en koper. Vloeimans vindt zijn weg daarin soms zoekend en soms ferm, met een ijle toon, of een vette toon, en in alle sferen die hij onderzoekt. Altijd bezield.

De meeste stukken op 'Evensong' zijn bekend en al eerder verschenen, al dan niet op cd.  De nieuwe arrangementen van vooral Fondse zijn briljant. Het titelstuk schreef Vloeimans samen met Fondse in vier 'movements'. Het al wat oudere 'Waterfront' is geïnspireerd op filmmuziek van Leonard Bernstein, en klinkt hier spannend, vol romantiek en spektakel. Het bekende 'Requiem' van Vloeimans is in deze uitvoering van paradijselijke schoonheid. 'Evensong' gaat dan wel niet over godsdienst, toch zou je na het beluisteren haast in de hemelse heer gaan geloven.