Azure Hiptronics speelt jazz met een beat
CONCERTRECENSIE. Azure Hiptronics met Rick Mol en DNA, Porgy en Bess, Terneuzen, 7 maart
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
Vlak na de oprichting in 2007 verspreidde de Nederlandse jazzband Azure een aantal demo’s en werd prompt uitgenodigd voor The Hague Jazz. Toen ging het snel. Het debuutalbum ‘When she smiles’ uit 2008 ontving lovende recensies wat resulteerde in tournees door onder meer Zuid-Amerika. In de hoedanigheid van Azure Hiptronics brengt de band een eigen mix van verschillende genres waarbij een goede beat/groove alles bij elkaar houdt. Dit concert gaf Azure Hiptronics met trompettist Rik Mol en rapper DNA in Porgy en Bess in Terneuzen.
Azure Hiptronics met rapper DNA en trompettist Rik Mol op het podium van Porgy en Bess.
In 2011 ging het roer voor Azure om. Het akoestische modern-jazzkwartet Azure was finalist van de competitie Get Your Jazz on Stage. De bedoeling daarvan is dat jazzartiesten de overstap naar poppodia wagen. De groep zag kans om gezamenlijke muzikale interesses zoals funk, hiphop en elektronische muziek in hun eigen stukken te verwerken. Artiesten die bij dit brede spectrum als inspiratiebron dienden zijn er volop. Denk aan D'Angelo, Common, Hudson Mohawke, Weather Report en Jamiroquai. De band ziet Azure Hiptronics als een nieuw project naast het oorspronkelijke Azure. Handelsmerk is, naar eigen zeggen, etherische, melodieuze rechte achtsten jazz.
Het debuutoptreden van Azure Hiptronics vond plaats in Paradiso in Amsterdam. De band stak er veel tijd en energie in om daarbij gastmuzikanten betrekken. Trompettist Rik Mol wolde graag meedoen en dat bleek voor de band een schot in de roos. De set in Terneuzen begon dan ook met een aantal nummers van Mol waaronder ‘Downtown, ‘Stay on it’ en ‘Gin tonic night’. Feelgood funkjazz met heldere en pakkende melodieën. Basgitarist Luciano Poli en drummer David Barker zetten van meet af aan een stevige en strakke begeleiding neer. Even lieten gitarist Rogier Schneemann en Pierre-François Blanchard op piano en keyboards zich nog overschaduwen door Mol. Die had er zin en vertrok vanuit heldere en geprononceerde melodieklanken naar improvisaties vol kletterende en cirkelende loopjes.
Toetsenist Driftkikker, gitarist Rogier Schneemann en Marijke Verkaart, verantwoordelijk voor de video performance.
Vervolgens speelde de band vier stukken als kwartet. Nu lag de nadruk meer op de rijkheid van de akkoorden, hun combinaties en harmonieën. Schneemann greep hier nog meer de kans om zich te profileren. Eerder had hij al bijzondere ideeën laten horen. Schneemann schakelde regelmatig tussen jazzgeoriënteerde improvisaties met als vertrekpunt de akkoordkleuren - daarbij fraai flinke uitstapjes buiten de akkoordnoten makend - en een meer rockgerichte aanpak. Met een bijzondere timing die soms aan het spel van Santana deed denken.
Met een sweeppicking techniek verschoof de gitarist supersnel gespeelde arpeggio’s over de hals. Erg fraai was het rustpunt dat Blanchard in dit deel op de vleugel creëerde. Donkere melancholische klanken liet hij aanvankelijk lang resoneren. Vervolgens bouwde hij er stukje bij stukje repeterende en ineengrijpende lijnen mee. In dit deel van de set schoof video performer Marijke Verkaart aan. Fascinerende beelden vloeiden in elkaar over. Het was wat moeilijk om de aandacht te verdelen tussen muziek en beeld.
Als Azure Hiptronics introduceerde het gezelschap dj-programma's, midi-instrumenten en samples in de muziek. Die veranderden de sound, maar niet het compositieproces. De focus op akkoorden voor keyboard of piano en melodieën - om de identiteit van een nummer te bepalen - bleef. Dat resulteerde in Porgy en Bess in een derde deel van de set waarin de beat nog iets steviger was aangezet en rapper DNA op ontspannen en vloeiende wijze de pakkende liedjes van tekst voorzag.
