Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Sven Ratzke & Claron McFadden – Groschenblues

CD-RECENSIE

Sven Ratzke & Claron McFadden – Groschenblues
bezetting: Claron McFadden en Sven Ratzke zang; Charly Zastrau piano en muzikaal leider; Florian Friedrich contrabas en achtergrondzang; Tatiana Koleva vibrafoon, percussie, geluiden; Fay Lovsky zingende zaag, gitaar, theremin, banjo, geluiden en achtergrondzang
opgenomen: 10 en 11 april 2012 in Fattoria Musica, Osnabrück 
release: 2012
label: Challenge Records
tracks: 18
tijd: 61.00
website: www.sven-ratzke.com  - www.challengerecords.nl
door: Rinus van der Heijden


In jazzkringen maakte de klassieke sopraan Claron McFadden vorig jaar haar entree tijdens een tournee met het Artvark Saxophone Quartet, een vruchtbare samenwerking. Sven Ratzke zal in de jazzscene minder bekendheid genieten, maar daar komt met deze ‘Groschenblues’ absoluut verandering in.

‘Groschenblues’ is gebaseerd op liederen van Kurt Weill en Bertold Brecht uit hun opera’s ‘Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny’, ‘Happy End’ en ‘Die Dreigroschenoper’. Werken die ontstonden in de jaren dertig van de vorige eeuw en die rechtstreeks verband houden met de decadentie die in die periode heerste in de stad Berlijn.

Maar die evengoed gelegd kan worden op andere grote steden met een nachtleven, waarin ook de strijd tegen burgerlijkheid en de angst voor een onzekere toekomst rondwaart. Weills/Brechts oeuvre is onsterfelijk geworden, vooral omdat hun werk gevat wordt onder eigentijdse opera, maar die door allerlei destijdse invloeden, verre overstijgt.

Met name de ‘Dreigroschenoper’ met zijn topsongs als ‘Mac the Knife’, ‘Surabaya Johnny’, ‘Matrosen Song’, ‘Seeräuberjenny’ en ‘Alabama Song’ spreekt zo tot de verbeelding, dat deze Driestuiversopera al talloze malen is vertolkt. Met de ‘Groschenblues’ volgt de zoveelste uitvoering, maar zeker niet de minste.

Sven Ratzke is half Duits en half Nederlands en kan – als het per se moet – worden ondergebracht onder het kopje ‘cabaret’. Maar zijn kunstenaarschap reikt heel wat verder, zoals is te horen op deze cd, waarop hij zich als een vis in het water voelt.

In de originele uitvoeringen van Kurt Weill en Bertold Brecht is de muziek gestoeld op vaudeville, circusklanken, klassieke muziek, jazz en liedkunst. Op deze cd wordt daar van afgeweken, in die zin dat er meer eigentijdse elementen aan zijn toegevoegd. Blues bijvoorbeeld. Maar het nieuwe ligt met name in de stemkunst van Claron McFadden en Sven Ratzke. Hun buigzaamheid vormt een nieuw verbond met het instrumentarium waarvoor is gekozen en waarin een theremin en een zingende zaag een opvallende rol innemen.

Het broeierige, de afwijkende erotiek en de onverbloemde geilheid van voornoemde drie opera’s zijn onverminderd overeind gebleven. Maar omdat nieuwe arrangementen van muzikaal leider Charly Zastrau de muziek vanuit de jaren dertig naar het nu tillen, kunnen ook McFadden en Ratzke hun prachtige vocale capaciteiten volledig uitbuiten. En dat is me nogal wat.


© Jazzenzo 2010