CD-RECENSIE 

Florian Wittenburg – Artefacts (Solo Electronics)
bezetting: Florian Wittenburg electronica
opgenomen: 2011
release: 2012
label: NurNichtNur
tracks: 5
tijd: 44.52
website: www.florianwittenburg.com
door: Rinus van der Heijden




De in Berlijn geboren Florian Wittenburg studeerde Muziektechnologie in Utrecht, waar hij in 1999 afstudeerde. Nadien deed hij het Centre de Création Musicale Iannis Xenakis in Parijs nog aan. In Nederland en in het buitenland werkte hij met mensen als componist en dirigent Arno Dieteren, beeldhouwer Willem Fermont, celliste Jacqueline Hamelink, thereminspeelster Lydia Kavina, de pianisten Daan Vandewalle en Nico Huijbregts en componist Stephan Froleyks.

De laatste ontwierp de Messertisch, een nieuw elektronisch instrument waarop het goed experimenteren lijkt, getuige Florian Wittenburgs eerste cd ‘Artefacts’. Bovendien bedient hij zich van samples van voornoemde beeldhouwer Fermont, die deze ‘Tompret and the Bard’ noemde en ze omschrijft als instrumentale sculpturen.

In vijf stukken legt Florian Wittenburg klankvelden neer, die vooral beklijven omdat ze in een dromerige staat een soort filmmuziek vormen, die drie kwartier lang als een drone je gemoed binnen sijpelt. In tegenstelling tot de meeste andere elektronische muziek, hoor je hier geen gierende en knetterende kortsluitingsklanken, maar kabbelt de muziek langs lange, zich stapelende lijnen voort. Wittenburg ontwierp zelf een ‘crisscrossfilter’, een virtueel elektronisch instrument, dat hem in staat stelt de klanken van de Messertisch te ‘crossfilteren’.

Het muzikale resultaat wordt uitgedrukt in muziek die nauwelijks improvisaties oplevert. Het lijkt er meer op dat Florian Wittenburg voor elk van de vijf stukken een thema heeft gekozen, dat hij met al zijn elektronica naar een nieuwe vorm bewerkt. Wellicht is dat ook een vorm van improvisatie.