CD-RECENSIE

Satori Society - Satori Society
bezetting: Kim Weemhoff, drums, percussie; Wim Bronnenberg, gitaar; Tom Beek, tenor-, sopraansaxofoon; Udo Pannekeet, bas
opgenomen: 2009
release: 2010
label: SASO
tracks: 10
tijd: 54:25
website: www.satorisociety.com
door: Jan Jasper Tamboer



Je moet maar durven om in deze tijden een religie uit te dragen. 'Satori Society' staat geheel in het teken van Zen Boeddhisme en refereert aan de verlichting die je kunt ondervinden bij meditatie. Bandleider Kim Veemhoff beleeft aan het improviseren dezelfde kalmte en eenwording met het grotere geheel als bij het mediteren. Hij spreekt de wens uit dat de luisteraar dit ook zo ervaart. Maar hebben de klanken op 'Satori Society' wel deze zelfde uitwerking?

Op 'Satori Society' klinkt geen new age-muziek, evenmin anderszins meditatieve muziek, dit is moderne modale jazz, met een uptemponummer hier en een ballad daar en wat daartussenin zit. Iemand als trompettist Eric Vloeimans kent eveneens oosterse invloeden in zijn denken, die bij hem wel tot uiting komen in zijn spel. Hij brengt daadwerkelijk meditatieve nummers, die een grote intensiteit kennen, wat 'Satori Society' moet ontberen. De klanken op dit album voeren je niet mee in een wezenloze verstilling, maar ook niet in een ongeremde extase.

De plaat is prettig om naar te luisteren en lang niet voortdurend opdringerig. De cd spreekt misschien niet direct aan, maar het genoegen neemt alleen maar toe. Het blijft allemaal beschaafd, zonder veel uitspattingen, zonder ruwe randen. De melodieën zijn weldadig voor het oor, al zijn ze niet direct catchy, de ritmes zijn vaak complex, maar blijven volgbaar, en de improvisaties zijn to the point. 'Dial-a-Lama' is een wat springerig stuk, maar pas bij het laatste nummer tonen de muzikanten enige uitbundigheid, met recht een uitsmijter.

Na het tweede nummer lijkt de cd wat in te zakken, twee ballads achter elkaar halen het tempo er behoorlijk uit. Maar dan start het opvallendste nummer, 'Flirting with Beyoncé', geschreven door bassist Udo Pannekeet. Gitarist Wim Bronnenberg en drummer Weemhoff syncoperen tegen elkaar in en Tom Beek soleert daar overheen met korte staccato saxofoonstootjes. Als Pannekeet zich daar nog in mengt, soleren vier muzikanten in volledig samenspel. De spanning is hier aanstekelijk. Ongetwijfeld zal de zangeres over wie de track gaat gecharmeerd zijn van deze toenaderingspoging.

Gelukkig is dit geen zweverige plaat geworden. Dat betekent niet dat de missie van Satori Society mislukt is, want hoewel misschien geen eenheidsgevoel, de luisteraar kan hier zeker harmonie ervaren. Dit is geen album voor het snelle genot, maar een dat houdbaar voor de lange termijn zal blijken te zijn.