Acquaphonica - Private Enemy
CD-RECENSIE
Acquaphonica - Private Enemy
bezetting: Federica Colangelo piano; Matthijs Tuijn klassieke gitaar; Jon Bittman sopraansaxofoon, klarinet; Mihail Ivanov contrabas; Kaspars Kurdeko drums, percussie
opgenomen: 23, 24 juni 2011
release: 2 december 2012
label: eigen beheer
tracks: 9
tijd: 51:26
websites: www.acquaphonica.com
door: Jan Jasper Tamboer
En weer is er een jazzband met leden uit Nederland en verschillende buitenlanden, die zetelt in Amsterdam. Spil is de Italiaanse Federica Colangelo, die piano speelt en in de groep alle composities levert. Zij studeerde onder meer bij Bert van den Brink en werkte samen met Otto Ketting, wat haar al gauw op het kruispunt plaatst van jazz en hedendaags klassiek. Haar band Acquaphonica komt nu met het debuutalbum 'Private Enemy'.
Aan alles rond dit album is zorg besteed. Neem bijvoorbeeld de opnamekwaliteit en de mixage. Het geluid is ruimtelijk, zeer aanwezig, met een exacte definiëring. Wie over een goede muziekinstallatie beschikt, kan daar volop van profiteren. Doordat alle instrumenten akoestisch klank gegeven zijn, komt de sound zeer natuurlijk over, als van een klassiek ensemble. Alleen al vanwege de geluidsweergave is het beluisteren van 'Private Enemy' een plezier.
Hoewel de composities van Colangelo vaak als filmmuziek worden aangeduid, hebben ze op 'Private Enemy' niet zozeer een beeldend karakter. De klanken hebben genoeg aan zichzelf en nopen niet direct tot visuele perspectieven. De muziek bevat concrete noten, die herkenbare melodieën vormen, vaak van een grote pracht. De arrangementen zijn transparant gehouden, waardoor de harmonieën goed te volgen zijn.
In het samenspel gunnen de bandleden elkaar mooie frasen en niemand maakt inbreuk op de inbreng van een ander. Het gaat er bij Acquaphonica beschaafd aan toe met al zijn welsprekendheid. Alles is met smaak en fijnzinnigheid gedaan, tot de fraai vormgegeven cd-hoes aan toe. De perfectie is zodanig, dat je haast zou verlangen naar een vlekje, een smetje. Dat je dat toch niet doet, komt doordat het heerlijk is om te genieten van een plaat waar alles aan klopt.