New York-Indiase powerfunk van Rudresh Mahanthappa’s Samdhi
CONCERTRECENSIE. Rudresh Mahathappa’s Samdhi, ‘t Schuttershof, Middelburg, 18 oktober
beeld: Eddy Westveer
door: Mischa Beckers
Enkele jaren geleden maakte de Amerikaanse saxofonist Rudresh Mahanthappa in Middelburg een verpletterende indruk met zijn ‘Codebook’ kwartet. Inmiddels sleepte hij grote prijzen in de wacht en bracht uiteenlopende albums uit. Op zijn cd ‘Samdhi’, die net uit is, integreert de saxofonist op energieke wijze jazz en Zuid-Indiase muziek. Dit concert speelde Rudresh Mahanthappa’s ‘Samdhi’ kwartet, op uitnodiging van Muziekpodium Zeeland, in ‘t Schuttershof in Middelburg.
Rudresh Mahanthappa's Samdhi met gitarist David Gilmore en basgitarist Rich Brown in Middelburg.
Op ‘Samdhi’ staat de combinatie van complexe melodische en ritmische concepten uit de Karnatische (Zuid-Indiase klassieke) muziek en elementen uit de jazztraditie centraal. Aan de oorsprong hiervan ligt een onderzoeksproject dat Mahanthappa uitvoerde voor zijn Guggenheim Fellowship. Hiervoor ging hij twee keer naar India, onder meer om zich te richten op de studie van specifieke elementen van ritme en melodische versieringen. Ritme en die versieringen vormen een favoriet onderwerp van de saxofonist. Om het in de praktijk te brengen kwam Mahanthappa de laatste jaren steeds vaker bij de gitaar uit.
In het Samdhi kwartet speelt David Gilmore gitaar. Hij kan de melodische aspecten van wat Mahanthappa schrijft goed weergeven. En veel meer dan dat. Met zijn creatieve improvisaties veroorzaakte hij meermaals brede glimlachen op het gezicht van zijn medemuzikanten. Het concert startte met een drone op de Mac laptop die steeds van grondtoon wisselde. Daar speelde Mahanthappa ingenieus omheen. Toen de band inviel was het snel duidelijk waar het naartoe ging: Mahanthappa’s stukken mogen dan complex zijn qua compositie, door de volle overgave, de gecreëerde groove en de spectaculaire improvisaties worden die toegankelijk en sleept hij de luisteraar er met de haren bij. Wat een groove werd hier voortdurend neergezet. Powerfunk to the max.
Rudresh Mahanthappa's Samdhi met slagwerker Gene Lake.
Soms klonken de grooves razendsnel unisono, dan weer verwijderden ze zich geleidelijk van elkaar of bouwden harmonisch op elkaar voort. Vaak werd de beat geaccentueerd door keiharde breaks van Gilmore en Mahanthappa. “Je hoeft zelfs je telefoon niet uit te zetten”, zei organisator Willem Kniknie van tevoren, om daarmee in te spelen op het te verwachten volume. In ieder geval was het energieniveau navenant. Op het album speelt drummer Damion Reid maar bij deze tour zit Gene Lake achter de drumkit. En dat lijkt op het eerste gezicht een powerhitter pur sang. Maar achter dat geweld schuilt de nodige subtiliteit. Net zoals zijn collega’s kreeg hij van Mahanthappa veel ruimte om zijn muzikale inzicht te etaleren.
Dit concept wil Mahanthappa verder uitwerken. In het vervolgtraject ‘Gamak’ roept hij gitarist Dave Fiuczynski op om de microtonale manier van spelen die hij in gedachte heeft verder te etaleren. En dat concept smaakt naar meer!
