CD-RECENSIE

Flow - Moving South
bezetting: Florian Friedrich, bas; Edoardo Righini, gitaar; Randal Corsen, piano en rhodes; Mark de Jong, drums en percussie
opgenomen: Mokosound, Middelburg en Flowriders Music Studio, Amsterdam
release: 2010
label: Flow-Production
tracks: 9
tijd: 47:38
website: www.florianfriedrich.com
door: Jan Jasper Tamboer


Melancholie wordt vaak geassocieerd met diepgang, bij vrolijkheid denk je al gauw aan oppervlakkigheid. Op het album 'Moving South' laat de band Flow horen dat muziek die oppeppend is voor het humeur, wel degelijk verder kan graven dan luchtig vermaak.

Bassist Florian Friedrich noemt 'Moving South' ook wel zijn debuutalbum, een soloproduct dus. Dat is niet verwonderlijk, want hij is bandleider, schreef en arrangeerde de meeste composities en deed de productie. Zelfs het ontwerp van de cd-hoes is van zijn hand. Toch klinkt hier een democratische band, waarbij niemand te klagen heeft over een gebrek aan speelruimte. Dat geldt zeker voor Edoardo Righini, die met zijn alerte akoestische gitaarspel menige aantrekkelijke melodie en akkoordenreeks tevoorschijn roept, die bepalend zijn voor het klankbeeld. Pianist Randal Corsen krijgt eveneens gelegenheid om te soleren, zijn toetsenwerk kenmerkt zich door een zekere behoedzaamheid, een voorbehoud om voluit te gaan. Hij speelt onderhoudend, echt boeiend of onderscheidend wordt het niet.

Friedrich en drummer Mark de Jong leggen een deugdelijk, en toch ook lichtvoetig fundament onder het soleerwerk. Friedrich zit met zijn basgitaar flink naar voren in de mixage en speelt soepel en sturend op het instrument, zonder te jagen. De Jong is duidelijk aanwezig met zijn spel, opdringerig wordt het echter nergens. Hij voelt het open en transparante karakter van de toonzettingen goed aan. Flow heeft een helder geluid dat zich niet laat volproppen met overdadige klanken en noten.

De nummers op het album kun je beluisteren als hitgevoelige popliedjes, maar hebben een structuur en gelaagdheid die deze veruit te boven gaan. Daarnaast duren de meeste bijna twee keer zo lang. De muziek heeft een tempo dat past bij de goede stemming van deze vier muzikanten, ze dralen niet om de vlugheid erin te houden. Enige rustpunten zijn er in de vorm van twee gevoelvolle ballads, droevig stemmen ze echter niet. De cd eindigt uiteraard met een blij en opgetogen geluid, waarna de luisteraar opgewekt van gemoed het leven met nieuw elan aankan.