Storm lijkt op dit album vooral muzikantenmuziek te maken, of, nauwer omschreven: gitaristenmuziek. Die gedachte ontstaat bij het initiële beluisteren van de plaat en wordt onderstreept door de informatie op de cd-hoes, die merken van de gebruikte gitaren, typenummers, bouwjaren en soorten snaren vermeldt. De gitarist geeft allerlei technische informatie en schrijft bijvoorbeeld dat hij zelden zonder plectrum speelt.

Toch is het hier geen freakshow, en ook geen vertoon van vingervlugheid of krachtpatserij. Storm doet wel degelijk een poging om te communiceren met een breed publiek en hij slaagt daar ook in. Hij reflecteert op alledaagse gebeurtenissen, zoals ervaringen met zijn zoon van vier, natuurbelevingen en meditatieve momenten. Improvisaties komen op veel nummers voor, ze zijn kort van duur en to the point. De songs hebben überhaupt maar een tijdspanne van hooguit vier minuten, een enkele vijf. De gitarist beperkt zich in het hanteren van effectapparatuur, maar een E-bow lijkt wel tot zijn favoriete speelgoed te behoren.

Storm gebruikt op 'Zinober' zo'n acht verschillende gitaren. Dat is geen machtsvertoon, maar zorgt voor welkome variatie in het klankbeeld van de cd, die toch helemaal maar over één instrument gaat. De Noor lijkt daarbij uitstekend op de hoogte van de karakters en mogelijkheden van de verschillende gitaren en weet precies wat hij wil overbrengen met welk instrument. Het effect van de elektrische Gibson is heel anders dan dat van de klassieke Ramirez of de twaalfsnarige Guild. Daarmee speelt hij onder meer grooves, beats, folk, een canon, ballads en dat alles in zijn eentje.

'Zinober' heeft het in zich om bij meerdere luisterbeurten groter en groter te groeien. Storm verstaat de kunst om met betrekkelijk weinig middelen een rijkdom aan melodie, harmonie en ritme te creëren. Zijn solomuziek geeft zich niet direct prijs, maar er ligt hier een schat onder de oppervlakte.

Håkon Storm - Detuned Improvisation