Een live-concert van Dans les arbres is een aparte ervaring. De onvoorspelbare klanken van de groep lijken als losse elementen door de zaal te dwarrelen. Maar alleen al de manier waarop pianist Christian Wallumrød, gitarist Ivar Grydeland, percussionist Ingar Zach en klarinettist en enige Fransman Xavier Charles in opperste concentratie de interactie zoeken, verraadt een ander verhaal.

De impact en beleving van datzelfde verhaal verschilt toch wanneer een cd-speler het intermediair is. Dan is er na twee speelbeurten van het album een sterke behoefte aan lucht. Wat vooral opvalt aan ‘Canopée’ is een beklemmende, onderliggende spanning die continue aanwezig is. Dat gaat helaas gepaard met een te geringe afwisseling, hoewel er in ‘nummers’ als ‘L’Éther of L’Immatériel’ wel degelijk een subtiele spanningsboog wordt aangespannen.

Kwaadaardige oren zouden Dans les arbres een te hoog pling-ploing-gehalte kunnen verwijten, maar zouden de groep daar absoluut te kort mee doen. Eigenlijk klinkt het kwartet ook veel meer als een hedendaags ensemble dat zich heeft laten inspireren door componisten als Morton Feldman of Christian Wolff. Tegelijkertijd zijn de composities op ‘Canopée’ voor die vergelijking weer te vrijblijvend.

Wanneer je in de klankwereld van Dans les arbres stapt, is het raadzaam om je oren wagenwijd open te zetten. Dan valt er voldoende te ontdekken, zowel om je tegen af te zetten als om in meegezogen te worden.