Prettige ontregeling bij de Konrad Koselleck Big Band
CONCERTRECENSIE. Konrad Koselleck Big Band feat. Fay Lovsky & Reinier Sijpkens, Bimhuis Amsterdam, 11 juni 2012
beeld: Maarten Mooijman
door: Stefan de Graaf
Bigbandmuziek, je moet er van houden. Aanzwellende crescendo's, glimmend koper, gelikte glissando's, oorverdovend getrompetter, aan schrijver dezes is deze muzikale dikdoenerij niet besteed. Dat deze mening een nogal ongenuanceerd vooroordeel blijkt te zijn, werd opnieuw duidelijk tijdens één van de concerten van de Konrad Koselleck Big Band in het Bimhuis*. Dit keer met Fay Lovsky en Reinier Sijpkens (bekend als Reinier van de muziekboot) in de hoofdrol. Dit is geen feestmuziek, deze muziek ís een feest.
Gastmusici Fay Lovsky en Reinier Sijpkens zorgden voor eigenzinnige input bij de Konrad Koselleck Big Band.
Het plezier dat deze musici en bandleider Konrad Koselleck uitstralen is niet alleen van de gezichten af te lezen, het is ook voelbaar en hoorbaar. In de programmering zit meestal een ludieke factor die creatieve oplossingen vraagt en verrassende situaties doet ontstaan. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor de musici. Dubbel prijs dus.
Reinier Sijpkens, die bij weer en geen weer vanuit zijn muziekboot mensen aan de wal toespeelt met serenades en klassieke klanken, staat nu zelf aan wal. Op het podium van het Bimhuis wel te verstaan. Zijn miniatuur draaiorgeltje is met een soort kinderwagenonderstel wendbaar gemaakt. Voor zangeres Fay Lovsky is deze setting wat vertrouwder. Op het podium staat de theremin die Fay Lovksy grappend met een inbraakalarm vergelijkt. Naast de theremin bespeelt ze deze avond ook nog de zingende zaag, de neusfluit en mondharp.
Het concert bewijst dat de optelsom van deze (gast)musici meer is dan de som der delen. Deze special features, de eigenzinnige input van Reinier Sijpkens en Fay Lovsky, en het ongewone instrumentarium zijn niet alleen een waardevolle toevoeging. Ze zorgen tevens voor een prettige ontregeling, die de wisselwerking, interactie en chemie tussen de musici intensiveert. Zodra Fay Lovsky zich bij het gezelschap voegt wordt muziek beeld. Door het gebruik van één van haar instrumenten (onder meer de mondharp in het speciaal voor haar gecomponeerde nummer ‘Santa Fé Express’). Maar ook doordat het beeldend effect van klanken en geluiden wordt uitgebuit, zoals in haar nummer ‘Mexicaanse Hond’, waar het jankende geluid van de theremin het thema is. Deze beeldende expressiviteit werkt aanstekelijk en wordt kracht bijgezet door overtuigende solo's van Loet van der Lee op trompet en Axel Schappert op tuba. Het mes snijdt aan twee kanten.
De Konrad Koselleck Big Band met Reinier Sijpkens achter zijn miniatuur draaiorgeltje.
Deze prettige ontregeling is compleet als Reinier Sijpkens op zijn draaiorgeltje en bugel een eigen bewerking speelt van de bekende ‘Gymnopedie no. 1’ van Erik Satie. En wanneer daarna een arrangement wordt gespeeld van ‘Aan de Amsterdamse grachten’ met Fay Lovsky op de zingende zaag. De solo's zweven in abstractie ver boven de grachten, om vervolgens in één ruk aan land te komen met het op het draaiorgeltje gespeelde, en later door het publiek meegezongen, Amsterdamse lied. Hoewel het samenspel tussen de band en het met de hand aangezwengelde draaiorgeltje hier en daar minder strak was, is het publiek er getuige van hoe moeiteloos deze band uiteenlopende stijlen aan elkaar knoopt. Zoals ook de veelzijdigheid van het programma laat zien, lijkt het verschil tussen 'hoog' en 'laag' voor de Konrad Koselleck Big Band niet te bestaan. In elk geval niet als grens, wel als bron van inspiratie. En daar ligt voor een groot deel de kracht van deze band en de samenwerkingen die ze initieert.
Dat Konrad Koselleck en de band zich laten inspireren door de artistieke vindingrijkheid van hun gasten en met een open vizier naar dit moment toewerken, geeft de meerwaarde van zo'n concert weer. Deze synergie is fantastisch en maakt het plezier van het muziek maken voelbaar. Op bijna hilarische wijze wordt het einde van het concert ingeluid als alle blazers naar voorbeeld van Reinier Sijpkens hun instrument verruilen voor een grote schelp, elk met één toon. Met een speciaal afgepast arrangement blazen alle bandleden de Bobby McFerrincompositie ‘Don't worry, be happy’. De zingende zaag klinkt er zorgeloos doorheen en het publiek zingt mee. Dit concert was een feest.
*De Konrad Koselleck Big Band speelt om de maand (op maandag) een concert in het Bimhuis, en nodigt daarvoor speciale gasten uit.
