CD-RECENSIE

Natalio Sued/Rafael Vanoli/Gerri Jaeger – Opositor
bezetting: Natalio Sued tenorsaxofoon en klarinet; Rafael Vanoli gitaar en effecten; Gerri Jaeger slagwerk en accessoires
opgenomen: januari 2009 in Fattoria Musica Studio Osnabrück (D)
release: 2012
label: TryTone
tracks: 11
tijd: 50,23
website: www.trytone.org
door: Rinus van der Heijden



De Argentijnse rietblazer Natalio Sued vestigde zich in 2001 in Amsterdam en sinds die tijd tekent hij alleen maar voor bijzondere plaatopnamen (en concerten). Hij werkte en werkt met in Nederland verblijvende musici als Michael Moore, Flin van Hemmen, Paul Berner en vele anderen. Hij duikt op bij de Celano Baggiani Group, Guus Jansen, Jazzorkest van het Concertgebouw, Ambush Party en Tetzepi. En overal brengt hij zijn weloverwogen mengeling van Argentijnse volksmuziek met eigentijdse gecomponeerde en geïmproviseerde muziek, die prachtige impulsen waarmee de Amsterdamse jazzscene zoveel erkenning verwierf.

Op ‘Opositor’ is het niet anders. De triomuziek is rijk aan ideeën, maar vooral aan uitwerking. Natalio’s spel op zowel tenorsaxofoon als klarinet is hoogstaand, grillig, onvoorspelbaar en weldadig aandoend tegelijk. Zijn duetten met de gitaar van Rafael Vanoli zijn breed uitgesponnen, luisterrijk ook voor niet zo in jazz ingewijde oortjes. En de effecten die Vanoli over het triospel uitspreidt, doen orkestraal aan. Ze trekken de muziek naar een breed oppervlak, waarop het voor de twee anderen goed toeven is voor klankexercities.

Hoogtepunt is de driedelige suite ‘Cortazar’s Suite’, waarin de eerder aangehaalde effecten het intro vormen. Alle stukken van de cd zijn van Natalio Sued; ‘Cortazar’s Suite’ is een coproductie met de anderen. Hier krijgt de fantasie van de drie bandleden alle ruimte om naar alle kanten uit te waaieren. Vrije en blije improvisaties van tenorsax en slagwerk worden netjes ingedamd door het slotdeel van de suite, waarin een klagende saxofoon en een met akkoorden uithalende gitaar ritmische en harmonische hoogstandjes laten horen.

Wie dan nog meer verbaasd wil worden, moet het volgende stuk van de cd afluisteren: ‘Zamba Satie’, een verhaspeling van Carlos Santana’s ‘Samba Pa Ti’. Het is niet geheel toevallig dat ‘Pa Ti’ ‘Satie’ is geworden. Afijn, luister zelf naar zoveel inventiviteit, die op alle fronten waar wordt gemaakt.