CD-RECENSIE

Han Litz Group – Epiphany
bezetting: Han Litz fluiten; Thijs Cuppen toetsen; Eric Calmes contrabas; Udo Demandt drums; Folker Tettero gitaar; Kris Rietveld zang; gasten: Orlando Mino, Jeffrey Zuhdy, vocals; Claus Tofft percussie
opgenomen: 2011
release: 9 maart 2012
label: eigen beheer
tracks: 10
tijd: 63:39
websites: www.hanlitzgroup.nl
door: Jan Jasper Tamboer


Vooropgesteld, Han Litz is een uitstekende fluitist, die voortdurend kleur en variatie aanbrengt in zijn spel, waarin hij met veel lucht ook voor een pakkende sfeer zorgt. Hij klinkt op 'Epiphany' bezield en weet als voortrekker en leider van de Han Litz Group als geen ander nog enige spanning te leveren in het overigens wat voorspelbare klankbeeld. Zijn solo in het popnummer 'Blue Pages' lijkt uit zijn tenen te komen en raakt rechtstreeks het hart van de ontvankelijke luisteraar.

Litz weet zich met prima mensen te omringen, ook daar ligt het niet aan. Het is alleen zoeken naar een eigen visie en repertoire waarmee hij zich kan onderscheiden. Wat de Han Litz Group op 'Epiphany' laat horen is te veel middle of the road en te weinig afwijkend om de aandacht op zich te vestigen.

'Epiphany' klinkt erg gelikt met herhaaldelijk die zoete achtergrondzang. Als er al sprake is van een ruw randje aan deze plaat, dan wordt dat veroorzaakt door nota bene Litz op zijn fluiten. Hij weet de dwarsfluit van zijn zachtaardige karakter te ontdoen.

Alle bandleden musiceren met kundigheid en het album klinkt ook erg muzikaal, maar bijna nergens komt er spanning of vrijheid of avontuur aan de oppervlakte. De mainstream jazz, funk en samba die hier worden gespeeld, voldoen wellicht aan de verwachtingen van de genres en kunnen waarschijnlijk velen bekoren, maar verrassen doen ze niet. Uptemponummers worden keurig afgewisseld met langzame stukken of ballads, ook dat ligt erg voor de hand.

Soms blijven kansen liggen. 'Flute Funk' opent energiek en groovy, maar ontwikkelt zich niet verder en in plaats van door te pakken, keert Litz terug naar het eenvoudige thema. Elders op het album hoor je ook dat de band niet tot een hoogtepunt komt, waar dat wel heel goed zou kunnen. Bij 'Blue Pages' zou je willen dat de solo doorging waar hij ophield, je houdt het gevoel dat er meer in had gezeten. Dat is wel een indicatie voor de potentie van deze band, die live misschien wel volledig uit de verf komt. Liefhebbers van zeer goed fluitspel komen echter wel aan hun trekken op 'Epiphany'.