CD-RECENSIE

Rubatong – Rubatong
bezetting: René van Barneveld gitaar; Tatiana Koleva vibrafoon, drums, perscussie; Han Buhrs zang, mondharmonica, elektronica; Luc Ex, akoestische basgitaar
opgenomen: Studio 150, amsterdam
release: 17 oktober 2011
label: Red Note
tracks: 10
tijd: 36:41
websites: www.lucex.nl
myspace: www.myspace.com/rubatong
door: Jan Jasper Tamboer


'Het is vermoedelijk geen jazz', staat in het persbericht bij het titelloze debuutalbum van Rubatong. Wat het dan wel is, daarop geeft dezelfde aankondiging meteen een antwoord, zij het voorzichtig: je zou het 'hedendaagse blues' kunnen noemen. Blues en jazz, beide muzieksoorten hebben historisch gezien nauwe banden. Blues maakt Rubatong zeker, en toch ook jazz, althans geïmproviseerde muziek.

Het is een bont gezelschap. Initiatiefnemer Han Buhrs staat te boek als avant-gardist, theaterman en stemkunstenaar, Luc Ex verwierf bekendheid als bassist bij punkgroep The Ex, gitarist René van Barneveld speelde jarenlang bij Urban Dance Squad en Tatiana Koleva is actief in de moderne gecomponeerde muziek. Wat hen bindt is een drang om vrije, afwijkende muziek te creëren. Dat gebeurt ook op het voorliggende album van Rubatong.

Het werk van Rubatong is sterk eclectisch. Zo klinkt op openingsnummer 'in a haze ' de galm van het latere werk van Captain Beefheart, met grillige ritmes en gierende akkoordprogressies van Van Barneveld. Afgezien van het resultaat, is er ook een overeenkomst in werkwijze. De Captain opereerde vooral intuïtief, dat doet Rubatong ook, door als uitgangspunt composities neer te zetten met slechts beperkte lijnen en ideeën, die verder improviserend worden uitgewerkt. Teksten zijn van de hand van Buhrs, in het Engels, Frans, Duits en Nederlands.

In 'future hung around' komt Tom Waits voorbij, met zijn potten en pannen-achtige geluid. Op 'fingerprints' zie je hem wederom verschijnen. Nummer drie, met de hilarische titel 'g-spot democracy', is een rockabillysong. Het in steenkolenduits gezongen 'protilanenmensch' klinkt zwaar machinaal met vocoder op de stem van Buhrs en unheimische gitaarpartijen van Van Barneveld. 'dirty lil' kiss' is meer een rocknummer, met Van Barneveld op bottleneck. De gitarist blinkt op de hele plaat uit door fantastisch gitaarwerk met vele variaties in kleur, aanslag en intensiteit.

In de uitgesproken Muddy-Watersblues 'f voor af' improviseert Buhrs vrijelijk op allerlei Nederlandse woorden die met een 'f' beginnen. Zo associeert hij 'freewheelende fiets' en 'fragiele frutselfuif' moeiteloos aan elkaar. Het nummer wordt gedragen door de lekker vette akoestische bas van Luc Ex, die tegelijkertijd superstrak speelt. Bij 'il-y-a des choses' worden uitspraken van voormalige machthebbers en dictators op een rijtje gezet. Al met al een mengelmoes van ideeën en stijlen. En jazz? Vermoedelijk is het toch ook wel jazz.