CD-RECENSIE

Fred Frith - Clearing Customs
bezetting: Fred Frith, gitaar en zelfgemaakte instrumenten; Wu Fei, zang, guzheng; Anantha Krishnan, mridangam, tabla's; Marque Gilmore, drums, elektronica; Tilman Müller, trompet; Patrice Scanlon, Daniela Cattivelli, elektronica
opgenomen: 29 november, 1 december 2007
release: 2011
label: Intakt Records
tracks: 1
tijd: 67:50
websites: www.fredfrith.com - www.intaktrec.ch
door: Jan Jasper Tamboer


Het geluid van een misthoorn lijkt op te doemen als het album 'Clearing Customs' van gitarist en componist Fred Frith opent. In werkelijkheid gaat het om elektronica, waar volop van gebruik wordt gemaakt op deze plaat. Die vormt een wonderlijk geheel met de puur traditionele instrumenten guzheng, een Chinese luit, en een Indiase trommel, de mridangam. Gevoegd bij de tonen van de elektrische gitaar van Frith en de trompet van Tilman Müller krijg je een klankbeeld dat nergens conventioneel aandoet, rijkelijk tot de verbeelding spreekt en alleen daarom al deze muziek exclusief maakt.

Het album is één lange suite van royaal een uur en bevat verschillende sferen en stemmingen waarvan de onderlinge samenhang niet altijd direct duidelijk is. De muziek lijkt op een reis waarbij je de meest onwaarschijnlijke en onverwachte belevenissen meemaakt en van het ene avontuur in het ander belandt. Ook bij een trektocht volgen de gebeurtenissen elkaar zelden logisch op. Er zijn momenten van herkenning, maar vervreemdende facetten lijken te domineren. Comfortabel achteroverleunen is er niet bij, want elk moment kan iets nieuws verschijnen op het pad.

Frith begeeft zich met 'Clearing Customs' op de terreinen van jazz en geïmproviseerde muziek enerzijds en moderne gecomponeerde muziek anderzijds. Belangrijke jazzpioniers zijn ikonen voor hem, maar hij is ook een bewonderaar van Bartók, Messiaen en Stockhausen en de invloeden van vooral de Duitser zijn hoorbaar. De modernste muziek klinkt overigens inmiddels een stuk melodieuzer en harmonischer dan wat je hier hoort. Door de inbreng van de guzheng en Chinese zang overheersen op meerdere plaatsen oosterse elementen, maar iedere gespeelde solo heeft zijn eigen atmosfeer. Het fraaist is nog het samenspel van alle instrumenten tegelijk, waarbij de structuur heel open blijft. Op die momenten besef je het sterkst dat je naar nieuwe muziek zit te luisteren.

De experimentele rock zoals hij die speelde in zijn jaren zeventig-band. Henry Cow laat Frith hier links liggen. Ook de folkinvloeden die hij bezigt in zijn huidige band Cosa Brava vinden hier weinig weerslag. Het filmische werk dat hij maakte met John Zorn komt meer in de buurt. Kern is dat Frith een avant-gardist is en blijft, die zich nooit zal conformeren. Dat hij als docent compositie zijn studenten veel te melden heeft, is evident, hij brengt de theorie zelf in praktijk.