CD-RECENSIE

Steve Tibbetts - Natural Causes
bezetting: Steve Tibbetts, gitaren, piano, kalimba, bouzouki; Marc Anderson, percussie, steel drum, gongs
opgenomen: 2008 
release: 2010
label: ECM Records / Challenge
tracks: 13
tijd: 44:09
websites: www.stevetibbetts.com - www.ecmrecords.com
door: Jan Jasper Tamboer



Wie innerlijke rust zoekt, kan wandelingen maken over het strand, God proberen te vinden in een boek of aan yoga gaan doen. Je kan ook de nieuwe langspeler 'Natural Causes' van gitarist Steve Tibbetts beluisteren. Zijn meditatieve spel voert je langs onontgonnen gebieden van de geest.

Hindoeïstisch en boeddhistisch klinkende songtitels als Sitavana, Padre-yaga en Attahasa geven al een indicatie van het karakter van deze cd. En inderdaad, je bevindt je hier in een new age-achtige setting. Er is veel open ruimte in de muziek, wat een suggestie van stilte geeft. De nummers zijn eerder sfeerschetsen dan doorgewerkte composities en melodische rijkdom vind je hier niet. De songs op 'Natural Causes' kennen weinig ontwikkeling en komen daardoor nogal richtingloos over.

Deze muziek beluister je niet, je ondergaat het. Hoewel dit album uit dertien afzonderlijke tracks bestaat, lijkt het alsof ze één langgerekte suite omvatten. Het is bijna niet te doen om verschillen in luisterervaring te onderscheiden, ook niet na herhaaldelijk afdraaien.

Anders dan bij ambient is 'Natural Causes' een akoestische plaat, met veel ruimte voor tokkelwerk van Tibbetts op zijn twaalfsnarige Martin, maar hij speelt ook in mindere mate piano, kalimba (duimpiano) en bouzouki. Marc Anderson hanteert verschillende percussie-instrumenten, af en toe steel drum en laat veelvuldig de holle geluiden van een gong horen. Het klankbeeld is zo heel transparant en blijft voortdurend overzichtelijk.

Klinkt 'Natural Causes' bij de eerste nummers nog wel verfrissend en verruimend, het album gaat na verloop van tijd tegenstaan vanwege de maar niet ophoudende kabbeling en monotonie. Als je daar niet in meegaat, valt er verder weinig te beleven en vormt de plaat niet meer dan een muzikaal sfeerdecor in de huiskamer. Dan maar liever lopen door het zand.