Cd-presentatie earswideopen met welkome gasten
CONCERTRECENSIE. earswideopen + gasten, De Roode Bioscoop, Amsterdam, 25 april 2011
beeld: Julia Free
door: Jan Jasper Tamboer
De band earswideopen noemt zich een 'pianotrio plus'. Die 'plus' zit hem in de melodica en de elektronica die pianist Jurriaan Berger hanteert. Vanavond in De Roode Bioscoop presenteert het drietal zijn nieuwe, titelloze cd, met verschillende gastoptredens. Kenmerkend voor earswideopen is zijn variëteit aan invloeden en stijlen, dat blijkt nu ook uit de keuze van de gastmuzikanten, met hiphopper mc-dj Hades, trompettist Peter Huber, dwarsfluitist Mark Alban Lotz en percussiegroep Twitching Eye Trio. 
Het Nederlandse trio Earswideopen trad in De Roode Bioscoop onder meer aan met mc-dj Hades.
Het concert opent met elektronica, die overigens gedurende de avond spaarzaam gebruikt wordt door het voornamelijk akoestisch opererende trio. Het is een nieuw, nog titelloos nummer dat niet op de cd staat, waarbij Jurriaan Berger melodica speelt en Felix Hildenbrand voor swing zorgt met zijn lopende contrabas. De opbouw is traditioneel en dus komt de pianist terug op het thema. Dat geldt meer stukken, die van de cd herkenbaar zijn aan de thema's, maar in de doorwerking hun eigen weg zoeken. Live klinkt earswideopen ruiger en grimmiger dan op de cd en is er nog meer vrijheid voor improvisatie.
De sfeer is prettig, want ontspannen. Opmerkingen van de muzikanten versterken het idee van spontaniteit. 'Wat zullen we nu eens spelen', vraagt Berger zich hardop af, en even later: 'Peter, doe je mee?' richting trompettist Peter Huber. 'Oké', antwoordt de Duitser, die vanuit het publiek moet komen. Plezierig is ook, dat alle drie de leden van het trio zich met hun eigen inbreng tot de toeschouwers richten, het getuigt van de gelijkwaardigheid van het stel, vergroot de betrokkenheid en maakt het optreden persoonlijk.
Pianist Berger is niet zozeer een uitbundig, maar eerder een fijngevoelig toetsenist. Het percussieve ontbreekt nagenoeg in zijn toucher en zijn dynamiek voert vaak niet ver. Hij gebruikt geregeld motieven die klassiek aandoen. Je zou zijn spel impressionistisch kunnen noemen, maar hij kan wel degelijk ontremmen. Dat geldt feitelijk ook voor de andere twee van het drietal, dat een stevige band heeft en een sterke onderlinge interactie. Hildenbrand laat een vorm van vanzelfsprekendheid doorklinken in zijn baspartijen, en lijkt op de fretloze basgitaar het meest in zijn element. Drummer Achim Heine communiceert doorlopend met zijn collega's en is beslist een groot luisteraar die de sfeer van een nummer feilloos aanvoelt.
Earswideopen bestaat uit drummer Achim Heine, contrabassist Felix Hildenbrand en pianist Jurriaan Berger. Trompettist Peter Huber vervulde een gastrol.
Mc-dj Hades brengt een virtuoze rap met als titel 'Nooit meer slapen', naar de gelijknamige roman van W.F. Hermans, waarbij de opgenomen stem van de overleden schrijver door de ruimte klinkt. De woorden en zinnen in de tekst zijn sterk associatief aan elkaar geregen. Elektronica en ambachtelijk spel gaan op in één grootse, meeslepende samenklank. Huber op trompet toont zich een explosief blazer met grillige trekken, terwijl Alban Lotz laat horen dat de dwarsfluit niet alleen een zacht karakter heeft, maar ook krachtig kan klinken, zonder dat het hem al te veel moeite lijkt te kosten. Vierde gast Twitching Eye Trio ten slotte, weet op zijn Afrikaanse trommels de geesten sterk te prikkelen met zijn voortdrijvende, aanstekelijke rtimes.
Hoogtepunt van de avond is een groepsimprovisatie met een glansrol voor Huber, die een compositie van Berger inzet met het louter ritmisch indrukken van zijn ventielen. Hier wordt het geheel meer dan de som der delen en stijgen de muzikanten boven zichzelf uit. Dit is jazz op zijn best, in het moment ontstaan. Het volgende, afsluitende nummer met alle gasten gezamenlijk op het podium, vormt dan eigenlijk de toegift. Het is een passend slotakkoord van een feestelijke avond, vol van jazz en zo.
Zie ook:
- 20-04-11 earswideopen - earswideopen (cd-recensie)
