CD-RECENSIE

Andy Bruce & The Rigidly Righteous – The Midge
bezetting: Andy Bruce trombone en stem; Hermine Deurloo sopraansaxofoon, accordeon; Frans Cornelissen tuba; Sander Hop gitaar; Martin Fondse toetsen, fluit, melodica; Alan Purves slagwerk en percussie
opgenomen: september 2008 in Huis van Eustachius Hilversum
release: 2009
label: Brokken Records
tracks: 11
tijd: 45.37
website: www.rigidlyrighteous.com  - www.corrievanbinsbergen.com
door: Rinus van der Heijden

De geboren Schot Andy Bruce verblijft al enkele jaren in Amsterdam, waar hij kennis maakte met groepen als het Willem Breuker Kollektief, de Beau Hunks, Raise The Roof en het Dutch Jazz Orchestra. Met hen nam hij diverse cd’s op, maar een schijf van zijn eigen groep The Rigidly Righteous, daar kwam het niet van. Tot eind afgelopen jaar, toen de boreling ‘The Midge’ via Brokken Records, het label van gitariste Corrie van Binsbergen op deze aarde kwam.

‘The Midge’ is een merkwaardige plaat en dat dan in de positiefste betekenis van het woord. De bezetting met topmusici doet al het beste verwachten, maar het zijn de instrumentatie en de Schotse invloeden, die deze cd tot een bijzondere maken. ‘The Midge’ barst van de verrassingen en de eerste doet zich al voor als het titelnummer de cd opent. Je krijgt klanken opgediend die zo van een circusorkest afkomstig kunnen zijn, maar al snel dienen de Schotse invloeden zich aan.

Andy Bruce liet zich namelijk inspireren door Schotse componisten als Robert Carver, James Oswald en Robert Burns. Maar ook de voorliefde voor blaasinstrumenten in muziek uit zijn vaderland komt op deze cd duidelijk tot uitdrukking. De tuba en vooral de trombone van leider Bruce spelen een belangrijke rol in de klankkleuren van ‘The Midge’, waarbij ook het gebruik van de accordeon zich voegt. Dit laatste dan vooral door de afwijkende manier waarop de trekzak wordt ingezet. De accordeon die zich door zijn specifieke geluid altijd in de frontlinie dringt, is hier wat bescheidener en vormt zodoende een prachtige aanvulling op de melodie-instrumenten.

Over melodie gesproken: de elf stukken druipen ervan, maar de vertolkers ervan zijn vooral mensen die zich in de improvisatiemuziek hebben ontwikkeld. Daardoor is er een smaakvolle mix ontstaan van lekkere hapjes en avontuur, wat uiteraard de spanning weer ten goede komt. Daardoor is ‘The Midge’ een album dat beklijft en steeds opnieuw gedraaid wil worden. Doen dus, het verveelt geen moment.