CD-RECENSIE
Franc O’Shea - Alkimia
bezetting: Franc O’Shea: fretloze basgitaar; Jorge Pardo: fluiten; Philippe Barnes: fluit; Benjamin Sarfas: viool; Chema Vilchez: flamencogitaar; Juan Manuel Canizares: flamencogitaar; Tom Phelan: piano; José Cortés ‘El Pirata’ en José Cortés ‘El Indio’: percussie; Rubem Dantas: percussie; Nan Mercader, percussie, Serguei Sapricheff: tabla’s en stem.
opgenomen: voorjaar 2006, Granada
release: 2006
label: Azulah
tracks: 7
tijd: 47,38
website: www.francoshea.com / www.azulah.com
door: Rinus van der Heijden
Spirituele transformatie, zo omschrijft basgitarist Franc O’Shea zijn album ‘Alkimia’. Dit Arabische woord staat dan weer voor ‘transmutatie’. Wie het allemaal te ingewikkeld vindt, is misschien tevreden met een omschrijving uit de Tao Te Ching, die O’Shea’s muziek zou kunnen dekken: ‘Mysterie is de poort waardoor alle wonderen vloeien’. Kortom: O’Shea wil met zijn muziek enerzijds de wonderen in deze en andere werelden doorvorsen, anderzijds het mysterie van de muziek aanstippen.
Of hij daarin is geslaagd, mag eenieder voor zichzelf beoordelen. Wat – ook zonder begrip voor spirituele transformatie – op ‘Alkimia’ duidelijk naar voren komt, is de intensieve vermenging van Spaanse flamenco, Arabische melodieën en Afrikaanse polyritmes. Maar je hoort er ook Indiase, Perzische, Moorse en indiaanse verwijzingen in opgesloten. Je moet er wel een beetje je best voor doen. Want in de veelal orkestrale passages zitten ware juweeltjes verborgen, die zich soms pas openbaren na meerdere keren beluisteren. O’Shea geeft ruim baan aan diverse instrumenten in zijn onuitputtelijke range van muziekvoortbrengers: zo is er een prachtige solo van de viool, van fluiten, van flamencogitaar, van talloze percussie-instrumenten. Bij dit alles mag je je afvragen of hier sprake is van jazz of wereldmuziek. Ik zou zeggen: van beide. Want het uitgebreide muzikale spectrum dat O’Shea en de zijnen afgrazen, laat ruimte voor indringende persoonlijke visies van alle muzikanten. Die worden de ene keer gebracht als persoonlijke statements, de andere keer om de muziek onverwachte richtingen in te trekken. Precies zoals dat gebeurt bij jazz!
