INTERVIEW
door: Erno Elsinga

Ik wil niet meer die 'straight ahead jazz' spelen, maar bijvoorbeeld ook meer doen met computer. Foto © Liesbeth Keder.

Trompettiste Sanne van Hek (27) bracht in 2004 haar debuutalbum op de markt ('Ask me later'), studeerde aan verschillende conservatoria van Nederland en de Verenigde Staten, speelt onder andere in Elektron, de nieuwe band van Michiel Borstlap, en ze heeft haar eigen projecten. Vorig jaar vertrok ze voor drie maanden naar New York om er kennis en ervaring op te doen. Voordat ze destijds vertrok (augustus 2005) spraken wij met haar (zie link onderaan artikel). Inmiddels is ze weer terug in Nederland, woont in Amsterdam, en is ze bezig zich opnieuw te oriënteren op de Nederlandse- maar ook Belgische jazzscène. We zochten contact en hadden onderstaand gesprek met Sanne. Ze is een beetje klaar met de 'straight ahead jazz' en op zoek naar iets nieuws.

E: Hoe was het in New York?
Sanne van Hek: Het was een te gekke periode en ik heb mijn tijd goed benut. Ik heb les gehad van fijne muzikanten, veel musici leren kennen, contacten opgedaan, coole concerten gezien. Wat ideeën, spelen en motivatie betreft ben ik erg vooruit gegaan en was het heel waardevol voor mij. Bovendien zou ik wat ik daar gedaan heb hier nooit voor elkaar gekregen hebben. Ik heb nu een artiestenvisum aangevraagd zodat ik in New York voor een periode van drie jaar kan blijven, en spelen. Over een paar maanden weet ik daar meer over.

E: Terug in Nederland ben je opnieuw met Michiel Borstlap' Elektron aan het spelen?
Sanne van Hek: Alles aan Elektron is een grote verrassing, tot op het podium aan toe. Begin dit jaar hebben we een CD opgenomen. Ik kwam terug uit New York en kreeg een telefoontje of ik naar de studio wilde komen om partijen in te spelen. Met Michiel heb ik eigenlijk niet veel contact, meestal loopt dat via zijn assistente. Ik had dan ook geen partijen. "We maken er gewoon iets leuks van" zei Michiel in de studio. Eerder had hij al met de band stukken opgenomen, allemaal werk van Michiel. Het is een mengelmoes van muziek; doet me een beetje denken aan Weather Report, fusion, maar dan moderner en hipper. Ik was aangenaam verrast door de muziek. Later hebben we nog met heel de band stukken opgenomen, met Erik Koocher op drums en Boudewijn Lucas op bas. Het zal nog wel even duren voordat er met de CD geshopt kan gaan worden gezien het drukke schema van Michiel. Maar het wordt wel een band, Michiel wil er verder mee. Ik heb al wat speeldata in mijn agenda staan voor april, en we staan in september op de Wereld Jazzdagen in Dordrecht.

E: Waar ben je op dit moment nog meer mee bezig?
Sanne van Hek: Ik ben door Bart Tarenskeen gevraagd voor een nieuw trio, met drummer Etienne Nilissen. Super leuk. Ik hou wel van een trompet in een trio. Bart is een keigoede bassist, en hij had wat ideeën liggen. Etienne komt uit Arnhem. Uit die streek hoor je weinig maar er gebeurt veel. Daar hebben we al gespeeld; stukken van Bart en een paar mooie stukken van mij. Het is echt jazz, een beetje zoals de trioplaten van Branford Marsalis. Aan die platen zijn we verslaafd.. Een beetje als Don Jerry, Ornette Coleman.. We gaan een demo opnemen aan het eind van de maand en dan een tourtje regelen. Het is wel iets waar ik energie in wil steken. Ik hou wel van dit concept.

E: Hoe staat het met je eigen band?
Sanne van Hek: Nog lastig, ik ben net terug. Maar meer dan eerst weet ik voor mezelf wat ik wil doen. Ik wil niet meer die 'straight ahead jazz' spelen, maar bijvoorbeeld ook meer doen met computer. Weet je, ik kom niet uit 'de jazz'. Voor mijn 18e luisterde ik naar weirde muziek zoals Mr. Bungle en Faith No More. De zanger van Faith No More, Mike Patton, had allerlei zijprojecten: van metal, jazz techno tot stijl-show-muziek. Patton is niet echt een zanger maar meer een stemkunstenaar, en heeft een eigen groep: Fantomâs. Hij speelde ook met Björk, die ik overigens ook geniaal vind. Zij drukken allemaal een stempel op mij en ik vraag me dan ook af of ik het allemaal wel kan vinden in jazz.

Laatst ontdekte ik de website van Muzieklab Brabant: super cool! Ik vind het een lastige site maar ze doen goede projecten en ik hoop binnenkort contact met hen op te kunnen nemen.

Ik woon nu in Amsterdam, maar eigenlijk heb ik de feeling met Amsterdam verloren. Het is allemaal een beetje mainstream jazz. Ik kom uit Eindhoven, en als ik door New York liep dan dacht ik wel eens: super cool, dat Eindhoven! Ik hou van Eindhoven en denk dat ik terug naar die stad ga verhuizen. Het ligt ook lekker dichtbij Belgie waarvan ik de muziek ook steeds meer aan het ontdekken en waarderen ben. Neem nu Michiel Hatzie, de bassist van Aka Moon... Of in New York had je Steve Coleman.. In New York was ik bevriend met twee trompettisten en door hen kwam ik in die scene terecht.. Het is allemaal zoveel leuker dan jazzconservatorium..

Elektron is de eerste stap in elektronische muziek. Het is goede muziek en toegankelijk, maar dat andere, met moeilijke maatsoorten.. het is wat ingewikkelder maar heel interessant. Het valt me op dat er vooral in België goede ontwikkelingen zijn op dat gebied. Veel goede muzikanten..

Mijn eigen band zal een andere bezetting krijgen. Ik krijg hoofdpijn van het brainstormen. Welke mensen? Wat spelen? De ideeën. Overal heb ik halve liedjes liggen. Hoe ga ik dit kind nu baren?!

Met Frans van der Hoeven en Joost van Schaik ga ik in juni in Marokko tijdens een jazz festival spelen. Ik ben hiervoor composities aan het schrijven in de richting waarover we het net hadden. In de zomer ga ik vijf weken naar Canada op uitnodiging van iemand die me in New York had zien spelen. Het is nog een beetje vaag wat ik daar ga doen. Ik speel in ieder geval met goede musici, master studenten van Julliard, maar ik ken ze verder niet. Het ligt in de bedoeling mijn stukken te spelen. Ik zie het wel, het is in ieder geval vijf weken goed geld verdienen.