CONCERTRECENSIE. Paradox Tilburg, Benjamin Herman Quartet, Boy Edgar Tour, 27 oktober 2006
beeld: Marcel Mutsaers
door: Erno Elsinga

Vorig jaar nam Benjamin Herman naar eigen zeggen afscheid van de ‘aai-jazz’. Hij richtte het vizier op de rauwere kant van de jazz en de piano ging de deur uit om plaats te maken voor de gitaar binnen zijn kwartet. Het resultaat? De altsaxofonist won dit jaar de felbegeerde Boy Edgar Prijs en trekt met de gelijknamige tour volle zalen. Ook bij het Tilburgse Paradox prijkte afgelopen vrijdag het bordje ‘uitverkocht’ al rap bij de kassa.

 Benjamin Herman, Anton Goudsmit 

Niet verwonderlijk. Herman heeft een imposante staat van dienst, weet uit het beschikbare Nederlandse arsenaal aan jazzmuzikanten het beste boven te halen en is bovendien een creatief componist omdat hij verschillende muziekstijlen bundelt tot een geschakeerd en avontuurlijk geheel. Niet de moeilijkheidsgraad van de compositie is hierbij het uitgangspunt maar beleving, energie, verrassende tempowisselingen en humor vormen de bruggen die bijvoorbeeld een filmballad doen omslaan in gipsy punkrock.

Met die onvoorspelbare speelse veelzijdigheid van Herman weet Anton Goudsmit wel raad. In stukken waar flarden free-jazz, impro-rock, jazz-rock, surf en zelfs rhythm & blues in hoog tempo de revue passeren, altijd zijn de oplossingen van de gitarist van een hoog inventief gehalte. Bovendien voelen Herman en Goudsmit door jarenlang samenspel in de New Cool Collective elkaar feilloos aan en zijn prima ingevoerd in het chaotische gedachten- en grappengoed van de ander; de rifs, licks en trucs worden met een gelijk elan gepareerd. Het authentieke solowerk van Goudsmit is bovendien fenomenaal. De gitarist heeft een eigen idioom ontwikkeld dat hij telkens weer blootstelt aan nieuwe kaders. Datzelfde kan gezegd van Herman die traditie naar het heden tilt en op frisse wijze van nieuwe context voorziet.

Dat én de altijd groovende ritmesectie van bassist Kasper Kalf (Monsieur Dubois, Pete Philly & Perquisite) en drummer Joost Kroon - zij vervingen Han Bennink en Ernst Glerum - maakte dat het concert zich liet aanhoren als een goed geoliede sessie. Eentje die het publiek doet wanen in een drukke exclusieve jazzclub belandt te zijn. Herman weet die sfeer zelfs op plaat te creëren getuige het deze maand verschenen album ‘The London Session’ dat hij in een studio opnam met pianist Stan Tracy en zijn trio. 

‘Muziek maken waar je een kick van krijgt’ liet Herman zich eens ontvallen, en dat is zeker waar dit kwartet voor staat. Terug naar de basis, de lol van het spelen. Niet om ‘mooi te spelen’ maar vanuit een energieke levendigheid. Het is onder meer wat het Benjamin Herman Quartet zo bijzonder maakt. Volle zalen en een uitbundig publiek beamen dat.

• Benjamin Herman website