Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Jazz in Duketown toont vele gezichten

CONCERTRECENSIE. Jazz in Duketown, Den Bosch. Met o.a. John Scofield & Metropole Orkest, Carlo de Wijs, Babette van Veen, Carlos Bica, Wouter Hamel, Eric Vloeimans, Brabants Orkest met Paul van Kemenade. 25 t/m 28 mei 2007.  
beeld: Stef Mennens
door: Koen Graat

Op papier staat het natuurlijk fantastisch. Een van ’s werelds beste gitaristen samen op het podium met Nederlands trots, het Metropole Orkest. Niemand minder dan John Scofield opende zaterdagmiddag op de Parade Jazz in Duketown. Toch vormen een fantastische solist en een uitstekend begeleidingscollectief niet altijd een ideale combinatie.


John Scofield en het Metropole Orkest traden aan tijdens Jazz in Duketown 2007, evenals het Brabants Orkest met Paul van Kemenade en Eric Vloeimans' Gatecrash

Scofield gedijt best bij vrijheid
Scofield is er eigenlijk niet de muzikant naar om stukken te spelen die tot op de noot staan uitgeschreven. Zeker tijdens de eerste set tuurde de Amerikaan wat onwennig naar zijn partituren. Maar laat de arrangementen varen, geef de man alle vrijheid en een lekkere drumgroove en je hoort meteen waarom hij al decennia lang tot de wereldtop wordt gerekend. De timing van Scofield is waanzinnig, zijn solo’s zijn energieke uitspattingen waar je geen genoeg van krijgt en zijn sound is heerlijk vies. Zeker dat laatste contrasteerde regelmatig met het gelikte geluid van het orkest. Het waren twee aparte werelden die elkaar niet altijd vonden.

Dat alles neemt natuurlijk niet weg dat het Metropole Orkest een fantastisch collectief is. Bovendien is de combinatie big band met strijkers ‘uniek in de wereld’, zoals ook Scofield het publiek duidelijk maakte. Het Metropole Orkest en John Scofield zijn beide geweldig. De combinatie was wat geforceerd.

Eb en Vloei
Bij de optredens van trompettist Eric Vloeimans en toetsenist Carlo de Wijs speelde sound een belangrijke rol. Beide muzikanten combineren sinds enige tijd jazz met elektronica. Het werd zaterdagavond op de Parade duidelijk dat de een daar beter in slaagt dan de ander. Daar waar de band Gatecrash van Vloeimans met fraaie klankkleuren, veel dynamiek en originele effecten een meeslepend optreden neerzette, bleef KeyJay®LAB van De Wijs steken in saaie en voorspelbare grooves. De toetsenist had daarvoor een drummer, een dj en een veejay meegenomen.

Ook het gastoptreden van zangeres Izaline Calister gaf het concert van KeyJay®LAB geen extra impuls. Sterker nog, de gezapige liedjes haalden de vaart uit het optreden, voor zover die er inzat dan. Waarom De Wijs nou eigenlijk met een veejay en dj op de proppen kwam, werd niet echt duidelijk. De toegevoegde waarde van de twee was nihil, behalve dan voor natuurliefhebbers die de achtergrondfilmpjes van bergen en vliegende vogels konden waarderen. Elektronica en jazz gaan prima samen, mits beide elkaar daadwerkelijk versterken.

Mea Culpa
Het was toch even wennen om Linda uit GTST zonder Roos en Jessica, maar met een big band op het podium te zien. Babette van Veen is namelijk een carrière als jazzzangeres begonnen. Dan is het natuurlijk een beetje flauw om haar soapverleden erbij te halen. Maar van de andere kant, zonder die bekendheid stond Van Veen waarschijnlijk niet op Jazz in Duketown. Daarvoor zijn haar zangcapaciteiten toch echt te minimaal.

Dat neemt niet weg dat haar optreden zondagmiddag op de Parade met de degelijke, ietwat saaie West Coast Big Band best verdienstelijk was. Vooral bij de up-tempo nummers wist Van Veen met haar enthousiasme de nummers wel wat extra swing mee te geven. Tijdens de ballades was goed te horen dat ze als zangeres niet over een krachtige, originele stem beschikt. Bij Don’t Know Why van Norah Jones ging het echt de mist in. “Oh sorry, ik zit helemaal verkeerd. Mea Culpa”, aldus Van Veen halverwege het nummer. Professioneel was het allemaal niet, maar door haar eerlijkheid en enthousiasme kwam ze er mee weg.

Portugese schoonheid
De concerten op de Parade waren groots opgezet en brachten telkens een flinke massa op de been. Van een heel andere orde waren de optredens in muziekcentrum De Toonzaal, waar het een kwestie van zitten en luisteren was. Degenen die op zondagavond de moeite hadden genomen om de oude synagoge te bezoeken, kregen daar een fenomenaal optreden te zien van de Portugese contrabassist Carlos Bica en zijn band Azul.

De muziek van het trio is eigenlijk niet te beschrijven. De composities waren soms wild en chaotisch, dan weer teder en meeslepend. Het was zo’n concert waarbij je als toeschouwer pas na de laatste klanken durft uit te ademen. Met een combinatie van jazz, vrije improvisaties en rockinvoeden zorgden drie volkomen authentieke muzikanten voor een uniek groepsgeluid. De Amerikaan Jim Black behoort tot de meest explosieve en dynamische drummers van dit moment. De Duitser Frank Mobus geldt al jaren als een belangrijke pionier op gitaargebied. Bica zelf is een prachtige bassist met een mooi, donker geluid. Hij speelt met een heldere eenvoud zonder verdere opsmuk. Wat een muzikanten en wat een optreden.

Paradepaardje
Aan Wouter Hamel was de eer gelaten om de 34ste editie van Jazz in Duketown af te sluiten op de Parade. Rondom de zanger is de laatste maanden een ware hype ontstaan. Met een beetje fantasie zou je hem een eigentijdse Frank Sinatra of een Nederlandse Jamie Cullum kunnen noemen. Hamel verpakt jazz en pop in swingende liedjes en gevoelige ballades.

Tijdens zijn optreden werd wel duidelijk waarom Hamel zo populair is. De Amsterdammer heeft een aanstekelijke podiumuitstraling, ziet er goed uit en niet onbelangrijk, hij heeft echt een goede stem. Op een lekker nonchalante manier kuiert hij wat rond op het podium en zingt alsof het hem geen enkele moeite kost. Toegegeven, sommige van zijn liedjes zijn wel erg zoet en voorspelbaar, maar Hamel is een rasentertainer en goed in wat hij doet. Daarbij is het prettig dat de zanger een band achter zich heeft staan, waarvan de muzikanten zowel begrijpen hoe je popmuziek als jazz moet spelen. Het publiek op de Parade kreeg in ieder geval niet genoeg van de muziek.


© Jazzenzo 2010