Tarhana Mundus is veelzijdig en omvangrijk maar ook wisselvallig
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Tarhana Mundus, 29 juni 2007
beeld: Ron Beenen
door: Tim Sprangers
Cross-overinitiatieven kunnen weliswaar niet altijd goed uitpakken, interessant zijn ze wel altijd. Musici uit verschillende muzikale achtergronden die tonen geïnteresseerd te zijn in elkaar, zijn zonder uitzondering fascinerend om te aanschouwen. Bovendien kan het leiden tot originele en vernieuwende samensmeltingen van klanken.
Franz von Chossy, Alex Simu en Mola Sylla van Tarhana Mundus afgelopen vrijdag in Bimhuis
Tarhana Mundus is een dergelijk initiatief. De culturele veelzijdigheid in afkomst - Turkije, Duitsland, Bulgarije, Roemenië, Senegal en Nederland - verklaart ook hun groepsnaam. Tarhana Munudus is een traditionele soep uit de Balkan waarvan het recept, naarmate het door de wereld trok, constant veranderde. Afhankelijk van het land en zijn ingrediënten kreeg de soep nooit eenzelfde identiteit. Zie hier het karakter van Tarhana Mundus.
Het concert was kwalitatief wisselvallig. Spannend waren de interacties van de Roemeense saxofonist/klarinettist Alex Simu met de Turkse sazspeler/zanger Ozhan Acikbas. Zij lieten horen dat de Turkse- en de Balkanfolk niet ver uit elkaar liggen. De twee gepassioneerde mannen voelden elkaar perfect aan en wisten op sublieme wijze gecompliceerde melodieën overtuigend vorm te geven. Hierbij gaf de Bulgaarse drummer Borislav Petrov het groepsgeluid een extra dimensie door vette drum & bassbeats toe te voegen. Deze zaten, voornamelijk in het begin van het concert, intelligent en opwindend in elkaar. Onverwachte breaks hielden het publiek op het puntje van de stoel. Helaas verwaterde de kwaliteit van de arrangementen na enige tijd. De opbouw van het concert had duidelijk de bedoeling de zaal te laten dansen, maar dit is een utopie in het degelijke Bimhuis. Het niveau boette aan kracht in; het aanzetten van het publiek tot ritmisch meeklappen en zichzelf beperken, zoals drummer Petrov deed, tot eenzijdige dancebeats had niet gehoeven.
Afrikaanse invloeden kwamen van percussionist Sjahin During en zanger Mola Sylla. Sylla beschikt met lange en zuivere uithalen over imposante vocale kwaliteiten. De Senegalees deed slechts enkele nummers mee, omdat hij functioneert als gastmuzikant. Van toegevoegde waarde was Sylla zeker omdat During zich voornamelijk richtte op Latijns-Amerikaanse percussiepraktijken. Dit deed de van Turkije afkomstige leider van de band verzorgd, maar lang niet altijd onderhoudend. Zo was het vraag-en-antwoordspel met Petrov grappig, maar het ging helaas snel vervelen.
De Amsterdamse bassist Hassie Dune en de Duitse toetsenist Franz von Chossy vormden de twee steunpilaren van Tarhana Mundus. Dune speelde op strakke wijze met een voor hem kenmerkende doffe klank. Zijn achtergrond in de funk bleek eens te meer. Von Chossy liet enkele subtiele, naar klassiek neigende pianostukken horen. In een volgend nummer vlamde hij op zijn Fender Rhodes, waarbij hij de perfecte combinatie wist te vinden tussen techniek en gevoel.
Het optreden werd visueel ondersteund door Ellen Knops (lichtontwerp) en Ek van Rosendaal (visual arts). De beelden op de achtergrond bestonden vaak uit indringende portretten van personen uit het Oostblok en Turkije, gemengd met live beelden van het concert. Het gaf een nog meer veelzijdiger niveau aan de omvangrijke performance.