Dat Eric van der Westens’s groep Quadrant hiervoor moest worden uitgebreid, valt slechts toe te juichen. De stemmen van Monica Akihari en Kristina Fuchs verlenen de muziek iets mysterieus, de felheid van Benjamin Herman’s altsax krikt het totaalgeluid op. Ook Jeroen van Vliet heeft het pad van de Afro-Amerikaanse muziek verlaten – als hij dat als individu al eens heeft bewandeld – en dat is al een paar jaar te horen in de keuze van zijn instrument. Hij speelt nog altijd prachtig akoestische piano, maar op zijn Fender Rhodes ontwikkelt hij zich gestaag als een nieuwe specialist.

En dan het muzikale resultaat. Dat valt door zijn gelaagdheid nauwelijks te rubriceren. Feit is dat vooral jongeren veel van hun gading kunnen vinden. De muziek is immer dansbaar, regelmatig voorzien van zwaar aangezette grooves. Maar de kwaliteit zit hem vooral in de ingenieuze mengeling van elektronica en akoestische klanken. De stemmen van de zangeressen doen nogal eens denken aan de undergroundgroep Gong uit de jaren zeventig. Jazztraditie duikt regelmatig op en wie kwam er op het mooie idee een op filmmuziek lijkende flard erdoorheen te mengen? Geleend van Nino Rota?

Tot slot heeft Eric van der Westen er nog een pacifistisch sausje doorheen geroerd: ‘Alles Sal Reg Kom’ is een aanklacht tegen de nog altijd voortdurende Apartheid in Zuid-Afrika en zijn oproep voor een betere verdeling van de welvaart en de allesoverheersende kracht van de liefde zijn helaas nog even actueel als in de jaren van flower power. Ook daarin toont Quadrant de universele kracht van muziek.