Allan Holdsworth Trio imponeert van begin tot einde
CONCERTRECENSIE. Allan Holdsworth Trio, Paradox Tilburg, 10 november 2010
beeld: Rolf Wirken
door: Rinus van der Heijden
Eindeloze improvisaties, voorzien van mooie kop- en staartstukken en tussendoor zorgvuldig uitgestippelde rustpunten. Daarop was het concert gebouwd, dat het Allan Holdsworth Trio voor een uitverkocht Paradox verzorgde. De Brit liet horen dat hij nog altijd een van de beste gitaristen van de wereld is. Allan Holdsworth is bekend geworden als fusionmusicus, maar in Paradox toonde hij dat zijn spel - op dit moment zeker - in de pure improvisatiemuziek huist. De reden ligt dichtbij huis: zijn twee begeleiders Ernst Tibbs op zessnarige basgitaar en Chad Wackerman op slagwerk improviseren even intens als hun leider.
Een indrukwekkend concert van het Allan Holdsworth Trio in een stijf uitverkocht Paradox.
Met name de laatste toonde verbluffende staaltjes van inzicht in de muzikale materie. Zijn fantasie en techniek zijn oneindig. Wackerman leek onvermoeibaar: ingenieuze slagwerkpatronen, vol kracht maar ook finesse, zorgden voor de golvende bodem waarop de piccologitaar van Allan Holdsworth bloeide als een zomers korenveld. De basgitaar van Ernst Tibbs ging daarin op met staccato ritmeversieringen.
Allan Holdsworth is vingervlug. Dat zijn zowat alle gitaristen – en andere instrumentalisten – die voortkomen uit de jazzrock. Maar bij Holdsworth gaat het niet om het showen van die snelheid. Hij gebruikt die slechts om zijn virtuositeit verder uit te bouwen. Om langs pijlsnel klimmende notenordeningen plotsklaps in een breed uitwaaierende melodielijn terecht te komen, neergezet met een paar simpele akkoorden.
Fraai waren ook de klankvelden die Allan Holdsworth uitspreidde. Met behulp van de Synthaxe gitaarsynthesizer schiep hij elektronische landschappen, vol sfeer en zeggingskracht. Daarmee voorkwam de gitarist dat het concert in saaiheid uiteen dreigde te vallen. De diversiteit van Holdsworth’ spel, bestaande uit zijn een-voor-een geplukte notenreeksen, zijn melodievoering plus het creëren van voornoemde geluidsgewesten hield de spanning zonder hapering vast. 
Allan Holdsworth trad aan met bassist Ernst Tibbs en slagwerker Chad Wackerman.
Het werd dan ook een indrukwekkend concert dat het trio uit de instrumenten toverde. Je mag Allan Holdsworth vergelijken met Frank Zappa. Denk aan diens compositie ´Hot Rats´, waarin hij op slechts enkele noten eindeloos improviseert. Tot zo ver gaat de vergelijking op, maar Holdsworth gaat verder door voor veel meer noten te kiezen en daar eeuwige kettingen van te breien. Waar Zappa variatie na variatie in dat handjevol noten aanbrengt, scherpt de fantasie van Allan Holdsworth het gehele notengamma aan. Verschillend vakmanschap derhalve, maar wat betreft grootheid geven Amerikaan en Brit elkaar geen duimbreed toe.
