31 okt - Trompettist Bram van de Glind heeft zaterdag in Podium Azijnfabriek in 's-Hertogenbosch de Conservatorium Talent Award 2021 gewonnen. De prijs voor beste compositie ging naar zangeres Luca Warmer.
3 LP-RECENSIES
door: Cyriel Pluimakers
Red Light Jazz Society – Hookin' Up
opgenomen: januari 2020, Fattoria Musica, Osnabrück
aantal stukken 10
tijdsduur: 59’23
Met niet aflatende energie stort de Amersfoortse ondernemer John Weijers zich op de actuele Nederlandse jazz. Elke maand verschijnen er op zijn Zennez-label een aantal releases van jonge of oudere musici en sommige producties zijn al bekroond met een Edison. Weijers is ook sterk in het promoten van zijn catalogus en bewandelt daarvoor meer wegen dan veel concurrenten. Zo geeft hij niet alleen CD’s of digitale downloads uit, maar richt hij zijn focus ook op het nostalgische vinyl. Recent verschenen er ouderwetse langspeelplaten van de Red Light Jazz Society, Jan van Duikeren’s JD4 & Metropole Orkest Strings en het Dick de Graaf Quartet.
CD-RECENSIE
Dorian Dumont - APHEXions
bezetting: Dorian Dumont piano
opgenomen: 4-6 maart 2019, C.C. Abbaye of Neumünster
uitgebracht: 18 juni 2021
label: W.E.R.F.
aantal stukken: 6
tijdsduur: 46’22
website: doriandumont.com
door: Georges Tonla Briquet
Aphex Twin wordt misschien minder regelmatig aan jazz gekoppeld dan Autechre maar met zijn soloplaat wil pianist Dorian Dumont daar merkelijk verandering in brengen.
CONCERTRECENSIE. Noah Preminger Quartet, Bimhuis, 24 oktober 2021
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
De Amerikaanse tenorsaxofonist Noah Preminger (1986) bracht al zo’n veertien albums uit onder eigen naam. Toch is hij in Europa nog relatief onbekend. Voor het Nederlandse Criss Cross label maakte hij inmiddels een tweetal zeer goed ontvangen albums: ‘Genuinity’ en ‘After Life’. Op het Deense Steeplechase verscheen vorig jaar de avontuurlijke productie ‘Contemptment’. Preminger is een intelligente blazer die het nooit zoekt in effectbejag, maar in zijn solo’s echte verhalen vertelt met een zorgvuldig afgewogen vorm en inhoud.
Noah Preminger op de planken van Bimhuis, met onder meer gitarist Max Light.
CD-RECENSIE
Stan Getz Quartet & Astrud Gilberto – Live at The Berlin Jazz Festival 1966, The Lost Recordings
bezetting: Astrud Gilberto zang, Stan Getz tenorsaxofoon, Gary Burton vibrafoon, Chuck Israels contrabas, Roy Haynes drums
opgenomen: 4 november 1966, Berlin Jazz Festival, Berlin Philharmonie
uitgebracht: oktober 2022
label: The Lost Recordings
aantal stukken: 9 / 10
tijdsduur: 47’13 / 35’04
website: challengerecords.com - thelostrecordings.store
door: Cyriel Pluimakers
In november 1966 gaven het Stan Getz Quartet en zangeres Astrud Gilberto een legendarisch concert op het Berlin Jazz Festival. Een optreden waarvan iedereen dacht dat het in het teken zou staan van de bossa nova, waarmee het duo wereldwijd hits had gescoord voor het Verve-label. Het veerkrachtige saxofoongeluid van Getz was een perfecte match met de lichte stem van Gilberto en de composities van Antonio Carlos Jobim. In Europa wist echter bijna niemand dat hun relatie, emotioneel en artistiek, al meer dan twee jaar was beëindigd.
CD-RECENSIE
Ari Erev – Close to Home
bezetting: Ari Erev piano; Assaf Hakimi contrabas, basgitaar; Gasper Bertoncelj drums; Yuval Cohen sopraansaxofoon; Hadar Noiberg fluit; Gilad Dobrecky percussie
opgenomen: 24 en 25 augustus 2020, Pluto Studios, Tel-Aviv
uitgebracht: juni 2021
label: eigen beheer
aantal stukken: 13
tijdsduur: 73’30
website: arierev.com
door: Mathijs van den Berg
De Israëlische pianist Ari Erev zal waarschijnlijk bij weinigen bekend zijn. In juni kwam zijn vierde album ‘Close to Home’ uit. Het pianotrio vormt het uitgangspunt voor zijn muziek en wordt op dit album soms aangevuld met sopraansaxofoon, fluit en percussie. Erev oriënteert zich op pianisten als Bill Evans, Kenny Baron en Michell Petrucciani. Verder laat hij zich graag inspireren door world en latin. De laatste invloeden zijn op ‘Close to Home’ zeer duidelijk aanwezig. Thema van het album – de titel zegt het al – zijn familie, intieme vrienden en vertrouwde plekken, dus bij wie of waar je je maar thuis voelt.
CD-RECENSIE
Septet Frans Elsen - Norway
bezetting: Eddie Engels trompet en flugelhorn, Piet Noordijk altsaxofoon, Wim Overgaauw gitaar, Frans Elsen Fender Rhodes, Rob Langereis basgitaar, Eric Ineke drums, Wim van der Beek percussie. Met ook: Ferdinand Povel tenorsaxofoon en fluit, Victor Kahaitu basgitaar
opgenomen: *
uitgebracht: september 2021
label: NJA
aantal stukken: 12
tijdsduur: 77’41
website: jazzarchief.nl
door: Cyriel Pluimakers
Pianist Frans Elsen (1934-2011) is de geschiedenis ingegaan als de geharnaste hogepriester van de bebop in Nederland. Ook stond hij aan de wieg van de jazzopleiding van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Studenten die het waagden free of fusion te spelen kregen er ongenadig van langs en bijna elk jaar werd de Amerikaanse pianist Barry Harris (1929) binnengehaald om iedereen te laten horen hoe echte bebop moest klinken.
CD-RECENSIE
Marcin Wasilewski Trio - En attendant
bezetting: Marcin Wasilewski piano; Slawomir Kurkiewicz contrabas; Michal Miskiewicz drums
opgenomen: augustus 2019, Studios La Buissonne
uitgebracht: 10 september 2021
label: ECM Records
aantal stukken: 7
tijdsduur: 43’07
website: marcinwasilewskitrio.com - ecmrecords.com
door: Mathijs van den Berg
Bij de bestudering van de hoes van ‘En attendant’, het nieuwe album van het Marcin Wasilewski Trio, vallen meteen een paar bekende nummers op. Wasilewski’s ‘Glimmer of Hope’ en Carla Bley’s ‘Vashkar’ stonden ook al op ‘Arctic Riff’ (2020), het album met tenorist Joe Lovano, ‘Vashkar’ zelfs twee keer. Deze nummers blijken echter al eerder, in augustus 2019, in trioverband te zijn opgenomen. Bij dit gelouterde trio zijn doublures trouwens helemaal geen bezwaar, omdat de muziek toch steeds anders is.
CONCERTRECENSIE. Maciej Obara Quartet, Muziekpodium Paradox, Tilburg, 8 oktober 2021
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
De Poolse saxofonist Maciej Obara (1981) kreeg de afgelopen jaren grote bekendheid door twee formidabele producties voor het Duitse ECM: ‘Unloved’ (2017) en ‘Three Crowns’ (2019). Met zijn vaste kwartet - met pianist Dominik Wania, contrabassist Ole Morten Vagan en drummer Gard Nilssen – heeft hij een geheel eigen improvisatietaal ontwikkeld waarin elementen uit de Amerikaanse jazz hand in hand gaan met muzikale invloeden uit de Scandinavische en Poolse traditie.
Amerikaanse jazz gaat hand in hand met muzikale invloeden uit de Scandinavische en Poolse traditie.
9 okt - Nadat er na de bekendmaking van de nominaties volop gespeculeerd kon worden over de winnaars, werd op 2 oktober duidelijk wie dit jaar de prestigieuze Edison-prijs krijgen. Vanwege de gevolgen van de coronacrisis zal er dit jaar helaas geen fysiek evenement aan worden verbonden.
CD-RECENSIE
Jon Gordon – Stranger Than Fiction
bezetting: Jon Gordon altsaxofoon; Derrick Gardner trompet; Alan Ferber trombone; Reginald Lewis tenorsaxofoon; Tristan Martinuson tenor saxofoon; John Ellis basklarinet; Anna Blackmore basklarinet; Jocelyn Gould gitaar, vocals; Larry Roy gitaar; Will Bonness piano; Orrin Evans piano; Julian Bradford bas; Fabio Ragnelli drums
opgenomen: oktober 2020, Stereobus Recording, Winnipeg, CA
uitgebracht: 17 september 2021
label: ArtistShare
aantal stukken: 10
tijdsduur: 54’16
website: jongordonmusic.com - artistshare.com
door: Georges Tonla Briquet
Nieuw werk van altsaxofonist Jon Gordon die in 1996 nog bekroond werd met de Thelonious Monk Award en ondertussen ook al drie boeken uitbracht over sociaal-politieke onderwerpen.
CD-RECENSIE
Teus Nobel Liberty Group – Pleasure Is The Measure
bezetting: Teus Nobel trompet en flugelhorn, Alexander van
Popta piano, Jeroen Vierdag contrabas, Tuur Moens drums
opgenomen: 20 en 22 juni 2021, Paradox, Tilburg
uitgebracht: september 2021
label: Nobel Music
aantal stukken: 7
tijdsduur: 66’18
website: teusnobel.nl - pias.com - highresaudio.com (192 Khz)
door: Cyriel Pluimakers
Afgelopen juni reserveerde trompettist Teus Nobel het Tilburgse Paradox voor een later in het jaar te verschijnen live-album. Nobel en zijn bandleden schreven voor deze gelegenheid nieuw repertoire en tijdens de concerten was meteen duidelijk dat hier iets bijzonders gebeurde. Het was een verademing om weer eens een trompettist te horen die niet meedeed aan het modieuze gefluister, die uit Scandinavië afkomstige bastaardvorm. Hier was een echte jazztrompettist aan het woord die zijn Dizzy Gillespie, Freddie Hubbard en Woody Shaw in zijn binnenzak had.