CD-RECENSIE
Martin Wind Quartet – Salt ’n Pepper!
bezetting: Scott Robinson, tenorsaxofoon, basklarinet en cornet; Bill Cunliffe, piano; Martin Wind, contrabas; Greg Hutchinson, slagwerk
opgenomen: februari 2007 Knoop Studio’s New Jersey
release: 2008
label: Challenge Records
tracks: 10
tijd: 61.38
website: www.martinwind.com - www.challengerecords.com
door: Rinus van der Heijden
Hoewel deze cd op naam staat van bassist Martin Wind, is het saxofonist/klarinettist Scott Robinson die de show steelt. Hij doet dat het best als hij traag als stroop door de melodieën schuifelt. Met name komt hier zijn spel op basklarinet prachtig tot zijn recht. Maar ook op tenorsaxofoon is die opgelegde luiheid aangenaam om te beluisteren. Robinson doet denken aan de lome schoonheid van Ben Webster, maar door een iets moderner concept gaat die vergelijking uiteindelijk niet helemaal op.
Bimhuis Amsterdam, Larry Ochs, Mark Dresser, Vladimir Tarasov, 27 juni 2008
beeld: Claudio Casanova, Peter Gannushkin, Sarah Flohr
door: Mischa Andriessen
De Franse schrijver Patrick Modiano vergeleek het ontstaan van vriendschap ooit met een razzia; willekeurige mensen worden bij elkaar gebracht en sluiten een verbond. Veel jazzgroepen zijn evengoed tamelijk toevallige allianties. Even samen optrekken en dan elkaar soms weer jarenlang niet zien. Het blijft de wonderlijke kern van improviseren; mensen bijeen brengen die met niets anders dan hun techniek en persoonlijkheid muziek creëren die er niet was. Althans nog niet zo.
CD-RECENSIE
Fourscore - Add To Friends
bezetting: Tobias Meinhart; tenorsaxofoon, Alex Jung; gitaar, Heiko Jung; bas, Nevyan Lenkov; drums
opgenomen: 2 en 3 maart 2007
release: 2008
label: Intuition Music / Challenge Records
tracks: 9
tijd: 59.42
websites: www.fourscore.de - www.intuition-music.com
door: Mischa Beckers
Fourscore is zo'n typische jonge Duitse band van talentvolle muzikanten die goed bekend zijn met de traditie van jazz maar waarvan de muziek moeilijk in een hokje is te plaatsen. Saxofonist Meinhart en gitarist Jung zijn naar eigen zeggen sterk beïnvloed door respectievelijk Seamus Blake en Jim Hall. Om niet als kopieën te klinken hebben ze vier jaar gezocht naar een eigen geluid alvorens te beginnen aan het debuutalbum, 'Add To Friends'. Is die titel daadwerkelijk van toepassing?
CD-RECENSIE
Ben Allison & Man Size Safe - Little things run the world
bezetting: Ben Allison; bas, gitaar, Ron Horton; trompet, bugel, Steve Gardenas; elektrische gitaar, Michael Sarin; drums. Gast: Michael Blake; tenor- en sopraansax
opgenomen: 17-18 augustus 2007
release: 2007
label: Palmetto Records
tracks: 8
tijd: 53.21
websites: www.benallison.com - www.palmetto-records.com
door: Mischa Andriessen
Op de vorige cd van Allison speelde voor het eerst saxofonist Michael Blake niet mee. Mogelijk daardoor was “Cowboy Justice” wat teleurstellend al werd ook al op “Buzz” duidelijk dat Allison zoekende was. Voor “Little things run the world” werd de bezetting van “Cowboy Justice” gehandhaafd met uitzondering van drummer Jeff Ballard die plaats maakte voor Michael Sarin.
CD-RECENSIE
Yahel / Hoenig / Moreno / Blake – Jazz Side of the Moon, The music of Pink Floyd
bezetting: Sam Yahel, Hammond B3; Mike Moreno, gitaren; Ari Hoenig, slagwerk; Seamus Blake, tenorsaxofoon
opgenomen: 11 en 12 september 2007, New York
release: 2008
label: Chesky Records
tracks: 9
tijd: 55:31
website: www.chesky.com
door: Erno Elsinga
Pink Floyd’s conceptalbum Dark Side of the Moon uit 1973 geldt voor velen als een icoon uit de muziekgeschiedenis. Psychedelische rock, voorzien van pittige teksten en geluidseffecten gaven de muziek een weidse flow, eentje waarop je eindeloos kon wegdromen. Met ‘Jazz Side of the Moon’ is een geheel nieuwe standaard neergezet.
CD-RECENSIE
Anja Mohr Trio - Abend
bezetting: Anja Mohr; piano, Andreas Edelmann; bas, Will Hanne; drums
opgenomen: 12-13 maart 2007
release: 2008
label: Intuition
tracks: 9
tijd: 55:20
website: www.anjamohr.de - www.intuition-music.com
myspace: www.myspace.com/anjamohrtrio
door: Mischa Andriessen
In de liner notes wordt het Anja Mohr Trio een groeiende plant genoemd. Een parafrase op Mohrs compositie “beschneide keine pflanze die im begriff ist zu wachsen,’ maar misschien ook een verdekt onderkennen dat het talent van dit Duitse trio zich nog moet uitkristalliseren. Op hun debuut lijkt het trio nog te twijfelen tussen de donkere poëzie van bijvoorbeeld de sterke titelsong en een extraverte, swingende stijl.
CD-RECENSIE
Fay Claassen - Red, Hot & Blue, The Music of Cole Porter
bezetting: Fay Claassen, zang; Olaf Polziehn, piano; Ingmar Heller, contrabass; Hans Dekker, slagwerk. Gasten: Michael Abene, piano; Paul Heller, tenorsaxofoon
opgenomen: 13 en 14 november 2007 in Hansahaus Studio’s in Bonn
release: 2008
label: Challenge Records Int
tracks: 11
tijd: 65.41
website: www.fayclaassen.nl - www.challengerecords.com
door: Rinus van der Heijden
De muziek van Cole Porter. Onze maatschappij is er nog altijd mee doordrenkt. Grote jazzvocalisten als Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan en Shirley Horn snoepten uit zijn rijk gevulde portefeuille. Maar ook van musici van wie je het niet verwachtte kwamen Porter-versies, zoals k.d. lang en Annie Lennox. Reden genoeg voor jongere jazzmusici om Porters repertoire te laten liggen.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Oxymore Quintet, 18 juni 2008
beeld : Jojanneke Claessen
door : Tim Sprangers
Een Oxymore is een stijlfiguur die een bepaalde tegenstelling inhoudt; het is familie van de paradox. Een contrast moet in dit geval een onverwacht effect impliceren, ofwel een verrassing. Het Oxymore Quintet, dat begin dit jaar zijn eerste cd uitbracht, staat bol van veelzijdige thema’s en motieven, ritmes en melodieën, emotie en techniek. Dit alles gevormd in een onvoorspelbare potpourri maakt de naam een logische keuze.
ACHTERGROND
beeld: Herman de Groot Ingenieurs
door: Nicolle Leenhouwers
De monumentale Parkkerk aan de rand van het Amsterdamse Vondelpark waarin Het Orgelpark gehuisvest is.
Decennia lang leden veel kerkorgels een achtergesteld bestaan. De instrumenten, die ook wel bekend staan onder de naam ‘pijporgel’ of kortweg ‘orgel’, werden door veel muziekbeoefenaars genegeerd. Ze waren immers niet hip genoeg en werden voornamelijk geassocieerd met religie. Daarnaast werd hun geluid vaak bestempeld als ‘te bombastisch’ en daardoor ongeschikt om over de grenzen van het functionele heen getild te worden. Toen ook nog eens hun functionele rol langzaam van het toneel verdween door de leegloop van de kerken, zag hun toekomst er beroerd uit. Wat restte was een sterke verwaarlozing en de dreiging een stille dood te sterven…
CD-RECENSIE
Jim Beard with Metropole Orkest - Revolutions
bezetting: Metropole Orkest o.l.v. Vince Mendoza. Gasten: Bill Evans, sopraansaxofoon; Bob Malach, tenorsaxofoon; Jon Herington, gitaar; Marcio Doctor, percussie
opgenomen: maart 2005 en juni 2007 in MCO Hilversum
release: 2008
label: Intuition/Challenge distribution
tracks: 10
tijd: 63,38
website: www.jimbeard.com - www.metropoleorkest.nl - www.intuition-music.com
door: Rinus van der Heijden
Het Metropole Orkest is een van de laatste nog bestaande radio-orkesten, waarvan er in de jaren ’40 en ’50 zoveel waren. Zo’n radio-orkest bestaat uit een ritmesectie, koper- en rietinstrumenten en wordt geacht alles wat op zijn pad komt, naar een goed muzikaal einde te begeleiden.
CD-RECENSIE
André Francis & Jean Schwarz présentent - L’Histoire du saxophone jazz 1923-1956
bezetting: 10 cdbox met diverse artiesten
label: Harmonia Mundi
release: 2007
tracks: 203
tijd: ongeveer 745 minuten
website: www.harmoniamundi.com
door: Mischa Andriessen
Het Franse journalisten duo André Francis en Jean Schwarz stelden al eerder een aantal verzamel-cd’s samen. Dit keer hebben zij zich aan een even ambitieus als lofrijk initiatief gewaagd: een auditieve geschiedenis van de jazzsaxofoon. Het eerste deel dat wat er van de vroege periode is vastgelegd, is nu uit. Een box met tien cd’s en een uitgebreid en informatief boekwerk. Helemaal foutloos zijn beschrijvingen van de geselecteerde nummers en muzikanten helaas niet, maar de hoeveelheid informatie die deze verzameling biedt, is desondanks onbeschrijfelijk. Een perfecte introductie voor niet ingewijden, een waardevol bezit voor iedere liefhebber.
CD-RECENSIE
CRAM - For a Dog
bezetting: Corrie van Binsbergen; gitaar, Rutger van Otterloo; saxofoon,
Arend Niks; drums, Mick Paauwe; babybas. Gasten: Carlo de Wijs; Hammond, Hein Offermans; contrabas
opgenomen: maart 2008
release: 2008
label: Brokken Records
tracks: 13
tijd: 55:24
websites: www.corrievanbinsbergen.com
myspace: www.myspace.com/corrievanbinsbergen
door: Mischa Beckers
Corrie van Binsbergen was een hele tijd intensief bezig met tekst en muziek, voornamelijk met Corrie en de Grote Brokken en de Schrijvers in Concert series, en vond dat het na negen jaar weer eens tijd werd voor een instrumentaal album. Dat album, For a Dog, nam ze op met haar nieuwe kwartet CRAM en is meteen de eerste CD op haar eigen label Brokken Records.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Monsieur Dubois & Joseph Bowie, 14 juni 2008
beeld: Thomas Huisman
door: Tim Sprangers
Hardop vroeg saxofonist Bart Wirtz zich af waarom Monsieur Dubois in de bijna tien jaar dat ze bestaan nog nooit eerder een uitnodiging hadden gekregen van het Bimhuis. Aan de ene kant een logische afweging, gezien het grootste jazzpodium van Nederland moet laten zien wat er zich op jazzgebied afspeelt in Nederland; Monsieur Dubois vertegenwoordigt een opkomende stroming van aan soul gerelateerde Nu-jazz. Aan de andere kant volledig onterecht; de band ontbeert fantasiekrijke improvisatie om interessant genoeg te zijn voor de jazztempel.
NIEUWS
Esbjörn Svensson op 44-jarige leeftijd overleden
De Zweedse jazzpianist en componist Esbjörn Svensson is zaterdag op 44-jarige leeftijd in Stockholm overleden door een duikongeval. De pianist maakte met zijn gelijknamige innovatieve trio E.S.T. de laatste jaren furore in Europa en was in mei van dit jaar voor het laatst in Nederland tijdens het Jazz Festival Middelburg. Vorig jaar was het trio nog vertegenwoordigd op North Sea Jazz.
CD-RECENSIE
Jan Zehrfeld ’s Panzerballett - Starke Stücke
bezetting: Jan Zehrfeld; gitaar, Andreas Dombert; gitaar, Gregor Bürger; saxofoon, Florian Schmidt; bas, Sebastian Lanser; drums. Gasten o.a.: Ulf Wakenius; gitaar, Nguyên Lê; gitaar,Peter O’Mara; gitaar
opgenomen: 2007
release: 2008
label: ACT
tracks: 10
tijd: 47.50
websites: www.actmusic.com www.jan-zehrfeld.de
door: Mischa Andriessen
Metaljazz. De jonge, Duitse gitarist Jan Zehrfeld heeft een stel handlangers gevonden om zijn liefde voor zowel snoeiharde metal als avontuurlijke jazz vorm te geven. Het resultaat is een speelse plaat waarin de strakke metal riffs worden gecombineerd met de uitdagende harmonische benadering van de jazz.
COLUMN
door: Jan Bol
Altijd interessant om te vragen aan een muziekliefhebber: welke plaat zou je kiezen om mee te nemen naar een onbewoond eiland? Ook leuk om bij jezelf na te gaan wat je zou kiezen, stel dat je zo’n vraag zou krijgen. Binnen de kortste keren komen nogal wat titels bovendrijven en moet je vervolgens onverbiddelijk schrappen, totdat je één plaat overhoudt. Dat schrappen, daar gaat het eigenlijk om. Want de plaat die overblijft is voor je gevoel inwisselbaar met die andere die afvielen. Achter een favoriete plaat, of achter een nummer op zo’n plaat zit een verhaal of een gevoel of een sfeerbeeld, in ieder geval meer dan alleen de muzikale waardering.
CD-RECENSIE
Nicolas Meier - Silence Talks
bezetting: Nicolas Meier; akoestische gitaar (fretloos, staal - en nylonsnarig), glissentar, bagliama, Gilad Atzmon; klarinet, sopraan - en altsaxofoon, Tom Mason; (akoustische) bas, Asaf Sirkis; drums
opgenomen: december 2007 en januari 2008
release: 2008
label: The Naim Label / Challenge Records International
tracks: 7
tijd: 60.14
websites: www.meiergroup.com - www.thenaimlabel.com
door: Mischa Beckers
De in London woonachtige van oorsprong Zwitserse gitarist Nicolas Meier is van vele markten thuis. Zo speelt hij jazz, latin, oriëntaalse muziek, flamenco maar ook rock en metal. Hij treedt op als solo-artiest, met zijn Meier Group en met zijn metal band Seven. Silence Talks is opgenomen met de Meier Group en de setting is oriëntaals.
CD-RECENSIE
Jacob Fred Jazz Odyssey - Lil Tae Rides Again
bezetting: Brian Haas; toetsen, Reed Mathis; bas, Josh Raymer; drums, Bill Mathis; percussie, Tae Meyulks; geluid
opgenomen: 2007
release: 2008
label: Hyena
tracks: 11
tijd: 38.25
websites: www.jfjo.com - www.hyenarecords.com
door: Mischa Andriessen
Dat Jacob Fred Jazz Odyssey voor een koerswijziging heeft gekozen, wekt weinig verbazing. Het succesvol verbasteren van popliedjes en jazzstandards waarmee het trio al enige jaren doende was, leek het einde der mogelijkheden op de laatste cd al behoorlijk dicht te naderen. Vooral het zangerige effect op Mathis’ bas werd zo vaak toegepast dat het na verloop van tijd ging vervelen.
CD-RECENSIE
Karim Eharruyen – Zharbia
bezetting: Karim Eharruyen, ud; Curra Suarez, zang; Jeffrey Bruinsma, viool; Tjitze Vogel, contrabas; Joshua Samson, slagwerk
opgenomen: november 2007 in Studio Le Roy, Amsterdam
release: 2008
label: LopLop Records
tracks: 11
tijd: 57.53
website: www.karimeharruyen.com - www.loplop.nl
door: Rinus van der Heijden
Sinds het begin van dit decennium heeft jazz een wijde vlucht genomen. Al vanaf het ontstaan is jazzmuziek een smeltpot geweest van invloeden uit alle hoeken en gaten. Maar sinds zo’n jaar of tien is de gehele wereld binnen getreden in deze muzieksoort. Met name wereldmuziek is aangeschoven. Was het daarvoor vooral de popmuziek, die wereldmuziek inpalmde en vercommercialiseerde, bij de jazz is het beter toeven. Daar blijven uitheemse musici de integere persoonlijkheden die zij in hun eigen land ook waren en voegen zij zodoende nieuwe, authentieke elementen toe aan de enorme vergaarbak die jazz heet.
INTERVIEW
door: Nicolle Leenhouwers
"Niet alle gitaristen zijn introverte musici of brengen een introvert geluid." Foto © Jos L. Knaepen
Gitarist Jesse van Ruller is in de Nederlandse jazzwereld al lang geen onbekende meer. Zijn talent als jazzgitarist én componist is nog steeds volop in ontwikkeling, over gebrek aan optredens en projecten heeft hij geen klagen en over gebrek aan aandacht al evenmin.
CD-RECENSIE
Ron Blake - Shayari
bezetting: Ron Blake; tenorsax, Michael Cain; piano. Gasten: Jack de Johnette; drums, Regina Carter; viool, Gilmar Gomes; percussie, Christian McBride; bas
tracks : 13
tijd : 69.23
opgenomen : december 2006, januari/februari 2007
release: 2008
label: Mack Avenue Records
websites: www.ronblakemusic.com - www.mackavenue.com
myspace: www.myspace.com/ronblake
door: Mischa Andriessen
“Shayari” brengt twee muzikanten bij elkaar die in hun carrière veel verschillende dingen hebben gedaan, maar die grote indruk maakten op platen die niet zo bekend zijn als zij zouden moeten zijn. Pianist Michael Cain bracht op ECM de heel bijzondere cd “Circa” uit met de twee unieke blazers Ralph Alessi en Peter Epstein en Ron Blakes sfeervolle spel is een van de hoofdattracties op Marc Cary’s ijzersterke cd “The antidote”.
Muziekpodium Paradox Tilburg, Mikkel Ploug Group, 30 mei 2008.
beeld: Marcel Mutsaers
door: Rinus van der Heijden
De Hongaarse componist Belá Bartók moest er aan te pas komen om nog iets te redden van een concert waar veel van werd verwacht, maar dat verzandde in saaiheid en vooral een gebrek aan fantasie. Pas toen de leider van de Mikkel Ploug Group een door hemzelf gearrangeerd werk van de laat-Romantische componist inzette, knalde de muziek echt en maakte de Deense groep de verwachtingen een beetje waar. Toen was echter het concert, op een stuk na, afgelopen.
CD-RECENSIE
Ab Baars Trio & Ken Vandermark - Goofy June Bug
bezetting: Ab Baars; tenorsaxofoon, klarinet, shakuhachi, Ken Vandermark; tenorsaxofoon, klarinet, Wilbert de Joode; contrabas, Martin van Duynhoven; drums
opgenomen: 21 en 22 oktober 2007
release: 2008
label: Stichting WIG
tracks: 11
tijd: 71.44
websites: www.stichtingwig.com/abBaars/AbBaars.html www.kenvandermark.com - www.stichtingwig.com
door: Mischa Beckers
Het Ab Baars Trio bestaat al sinds 1990 en bracht zes albums uit. Baars speelde in 1999 al eens met collega saxofonist en klarinettist Ken Vandermark. De samenwerking werd in 2007 voortgezet in een Europese tournee. Goofy June Bug werd na de tournee opgenomen.
CONCERTRECENSIE. Bimhuis Amsterdam, Pedro Luis Ferrer, 30 mei 2008
beeld: Maarten Mooijman
door: Tim Sprangers
Gitarist en tresspeler Pedro Luis Ferrer mag in Cuba niet optreden vanwege een verbod van de regering. Ook mogen zijn platen niet worden uitgebracht. Zijn politiek getinte teksten bevatten de nodige kritiek op het beleid van de Castro’s. Toch kunnen veel Cubanen zijn teksten meezingen. De aanstekelijke liedjes worden opgenomen tijdens huiskamer- of tuinconcerten en vervolgens vocaal verspreid.
